In de Vulkaaneifel kun je prachtig wandelen. Wanneer je met kinderen op vakantie bent, is dit niet altijd haalbaar. De meeste wandelroutes zijn te lang voor die kleine beentjes of je kunt de kinderwagen niet meenemen. Hierdoor mis je veel mooie meren, grotten en andere plekjes. Gelukkig vond ik online ook een wandelroute die juist speciaal voor kinderen bedoeld is: Wilder Kermeter in Nationaal Park Eifel op de bergkam van de Kermeter. Deze barrièrevrije route wilde ik deze vakantie dan ook graag lopen met Marcel en Espen.
De Wilde Weg is een wandelroute van 1,6 km. De route begint met een houten wandelpad het bos in en daarna volgen er vlakke bospaadjes. Het terrein is daarom goed toegankelijk met kinderwagen of rolstoel.
Tijdens de wandeling kom je informatieborden tegen over onder andere het natuurgebied, de dieren die hier voorkomen (of ooit voorkwamen), een stukje geschiedenis en de verschillende seizoenen. Ook hierbij is rekening gehouden met verschillende mensen. Niet alleen staat alles uitgelegd in verschillende talen, maar je kunt de informatie ook lezen in braille. Sommige informatieborden zijn zelfs voorzien van audio, zodat je er naar kunt luisteren.
Aan het begin van de wandelroute staan silhouetten van de verschillende diersoorten met een foto van het dier erbij. Zo krijg je een goed beeld van hoe groot of klein de dieren zijn. Verderop zie je ook de silhouetten van enkele menselijke factoren die belangrijk zijn voor de historie van de Eifel. Denk hierbij aan de Romeinen, boswachters en boeren.
Langs de route staan gekke waarschuwingsborden. In het bos kun je van alles tegen komen, maar in dit geval zitten er ook wel een paar vreemde borden bij. Vooral de spechten en mestkevers zijn natuurlijk doodeng. Al hoef ik die boswachter met zijn bijl niet zo nodig in het echt tegen het lijf te lopen.
Halverwege de wandeling kun je wat meer spanning opzoeken als je dat wilt. Naast de barrièrevrije route loopt vanaf dat moment ook een klauter route. Marcel vond het ontzettend leuk om over de boomstammen te lopen en stukjes te klimmen. Ik vond het wel heel stoer dat hij dat ook durfde en dat hij niet bang was. Voor volwassenen is het lastiger om hier te lopen, omdat er qua breedte en lengte van de boomstammen en trappetjes vooral rekening gehouden is met kindervoetjes.
We hebben al met al ongeveer een uur door het bos gewandeld. Aan het einde werd Marcel een beetje moe en hij heeft de laatste 300 meter in de buggy gezeten die ik voor de zekerheid meegenomen had. Voor kleintjes is het ook nog best een opgave om zo’n stuk te lopen. Hij vond het wel ontzettend leuk en toen we weer bij het startpunt aan kwamen, wilde hij het liefst nog een rondje lopen. Dit hebben we maar niet gedaan, maar het geeft wel aan dat het een leuke route is voor peuters.
Geef een reactie