Gisteren heb ik met mijn ouders en broer afscheid genomen van mijn oude huis. Voor mij was het niet de eerste keer dat ik afscheid nam. Ik woonde er van 1996 tot 2004 en daarna ging ik op kamers in Utrecht. Vanaf dat moment had ik mijn eigen plekje. Ik heb nooit meer een eigen kamer gehad in dit huis, maar ik kon er nog wel altijd heen en ik had er de sleutel nog van. Als ik bleef slapen dan kon dat in de logeerkamer, want mijn grote kamer werd toen ik wegging de kamer van mijn broer. Twee jaar geleden hebben mijn ouders het huis te koop gezet en ze zijn zelf inmiddels al verhuisd. Nu is het dan eindelijk verkocht! We gingen er dus nog één keer met z’n allen heen om te kijken en herinneringen op te halen.
Ik liep er gisteren rond met gemengde gevoelens. Ik was een tiener toen ik er woonde en voor mij is het dus een plek waar ik zowel ups als downs beleefde. Het was de plek waar ik woonde toen ik bleef zitten in de tweede, waar ik zakte voor mijn examen en waar ik mijn eerste vriendje voorstelde aan mijn ouders. Mijn kamer thuis was volgeplakt met posters van boybands en ik kon urenlang aan mijn bureau zitten schrijven. Ook verwacht ik nog elke keer als ik er aan kom lopen dat onze Nellie bij de voordeur op me staat te wachten, maar helaas is dat niet meer het geval. Nog steeds mis ik haar. Gisteren bleek dat ik niet de enige was die aan Nellie dacht bij dit huis en dat deed me ergens wel goed. We zijn haar nog niet vergeten.
Hoewel ik me niet zo zeer hecht aan een huis, was afscheid nemen wel fijn. Het is toch even een moment om het af te sluiten. Deze keer trokken we de deur voor goed achter ons dicht. We gaan ieder in ons eigen huis verder en zullen nooit meer met de hele familie onder één dak wonen. Het is goed zo.
Kim
Wat mooi om samen zo afscheid te nemen van het huis. Het is fijn om iets af te sluiten, goed van jullie! Wat een lieve kat was Nellie, vond dat ook mooi om te lezen. Fijn dat je niet de enige was die aan haar dacht.
Roxanne
Nellie was heel erg mooi en lief ja. Ze hoorde ook echt bij dat huis. De kat van één van de buren kwam gisteren nog naar me toe. Die is nu 19! Lief dat zij er nog was, maar haar broertje helaas niet meer 🙁 Het hoort bij het leven, maar leuk is anders.
Lyanne
Mooi geschreven! Het lijkt me ook heel raar als mijn ouders hun huis ooit te koop zetten. Ik heb er 24 jaar gewoond. Mijn hele leven dus. 😉 Hoe wonen ze nu?
Roxanne
Mijn ouders hebben nu een appartementje langs de Vecht, bij mij om de hoek… Een prima plekje en een mooi huisje. Ze hebben samen ook niet meer nodig.
Marcella
Apart zo’n afscheid. Mijn ouders wonen nog steeds in het huis waar ik van mijn 6e tot 23e woonde. Lijkt me vreemd als het niet meer zo is. Toch een afsluiting van een periode. Al is het gezellig dat ze nu zo dichtbij wonen!
Peet
Mooie blog over zo’n bijzonder moment. Het ouderlijk huis verlaten en nooit meer terugkomen in het huis waar je bent opgegroeid, dat lijkt me best moeilijk.
Laura
Heel mooi geschreven. Mij lijkt dat vreselijk (vooral omdat het mijn moeder nog zo tastbaar maakt, het was echt haar huis qua sfeer en inrichting). Hoop dus ook niet dat mijn vader ooit gaat verhuizen.