Toen ik zwanger raakte, dacht ik bij mezelf dat zwanger zijn niet zo zou zijn als je overal leest. Het zou bij mij zeker anders gaan. In zekere zin is dat wel zo, want iedere zwangerschap is anders, maar toch kloppen veel dingen wel. Eerder schreef ik al een stukje over de zwangerschapskwaaltjes waar ik last van had, maar dat was niet het enige. Ik kwam er tijdens mijn zwangerschap ook steeds meer achter dat alle cliché’s gewoon waar zijn. Vandaag zet ik een paar cliché’s op een rijtje.
Horrormonen
Verschrikkelijke dingen zijn dat, die hormonen. Ik werd gek van mezelf. Al na een paar weken had ik flink veel last van stemmingswisselingen en soms sloeg het nergens op. De ergste keer was toen ik vreselijke zin had in lasagne en ik die had laten aanbranden. Ik was boos en ik huilde en niets kon het oplossen. Tot ik de slappe lach kreeg en de verbrande lasagne toch maar op at. Nou ja, zonder de verbrande kaaslaag dan. De onderkant was nog wel eetbaar namelijk. Uiteraard bleef het daar niet bij. Pel heeft ook flink wat te verduren gehad tijdens mijn hormonale buien.
Cravings
Gelukkig had ik geen hele gekke cravings, maar dat neemt niet weg dat ik wel zin had in bepaalde dingen. Tijdens het eerste trimester had ik iets met zure dingen in het algemeen en ik was helemaal dol op de bietjes-met-appel-sap van de AH. Het tweede trimester stond vooral in het teken van Subway. Chicken fajita met avocado graag. Oeh daar heb ik er echt veel van op in die tijd! In het laatste trimester at ik heel veel witte boterhammen met Nutella. Dat was het minst gezonde, maar je kon me er ’s nachts voor wakker maken op het laatst. Ik mocht van mezelf maar één pot per week kopen en dat was maar goed ook.
Zwangerschapsdementie
Dit was de meest irritante. Ik had vroeger nooit een agenda nodig, maar door de jaren heen is mijn geheugen al wat achteruit gaan. Stress en afstuderen is kennelijk al niet goed voor je brein. Zwanger zijn is echter heel wat anders. Ik vergat zo’n beetje alles meteen weer en dat voelde zo raar. Alles schreef ik op en dan vergat ik nog te kijken naar dat briefje. Ik kon drie keer per dag naar de supermarkt en dan hadden we nog de helft niet in huis, bij wijze van spreken. Warrige Harry was er niets bij. Ik kon hier echt heel slecht tegen. Op zulke momenten kwamen die gezellige hormonen weer om de hoek kijken natuurlijk.
Nesteldrang
Ja, ik dacht dus echt dat ik daar geen last van zou hebben. Ik wil best een schoon huis hebben, maar niet ten koste van alles. Rare schoonmaakklusjes, die waren toch niet aan mij besteed? Dat had ik dus mis. Nesteldrang is echt een ding. In het tweede trimester was ik van alles aan het uitzoeken, opruimen en weggooien. We maakten de babykamer klaar en maakten ruimte voor alle andere babyspullen. Ik kon niet alles zelf doen, maar gelukkig had ik hulp van mijn familie.
Toen de kleine geboren was, was ik hier trouwens meteen weer vanaf. Natuurlijk ruim ik nog wel op, maar gewoon weer op mijn oude manier. Alleen de babykamer zelf, die moet gewoon schoon zijn.
Wanneer ze de baby op je buik leggen, vergeet je alle pijn
Dat was écht zo. Ik verging van de pijn, maar op het moment dat Marcel op mijn buik lag, was dat weg. Het enige wat overbleef was liefde. Ik was op slag verliefd op dat kleine mannetje op mijn buik en er was gewoon geen ruimte meer voor wat voor ander gevoel dan ook.
Waar had jij last van tijdens je zwangerschap? Heb je nog iets toe te voegen aan dit rijtje?
Anneke
Hihi het is dus allemaal echt. Ja, je vraagt je toch soms af of het allemaal niet een beetje overdreven is, maar zo’n zwangerschap doet blijkbaar gewoon veel met je lichaam. En gelukkig is dat laatste dan ook waar. 🙂
Anneke recently posted…Accio leesplezier!
Roxanne
Het zijn van die dingen die je pas snapt als je het meemaakt, denk ik?
Vanessa
Haha, grappig om te lezen 😀 Het is natuurlijk voor iedereen anders maar denk dat veel mama’s zich hier toch in zullen herkennen. Nu ja, goed om weten, maar ik ben alleszins nog niet direct van plan het zelf te gaan ontdekken 😀
PatriciaD
Gniffel….. Herkenbaar! Al had ik bij freja (begrijpelijk) een hele andere zwangerschap ivm mijn moeder…. Dan zijn zwangerschaps hormonen soms wel handig trouwens! Als zorg instellingen lomp doen…. Mijn moeder die nog niet eens der kont kon afvegen moest gewoon weer naar huis on zelfstandig te gaan wonen en ze zouden een aanvraag doen of ze 2 a 3x per week thuishulp kon krijgen…. Yup… Op zoon moment zit je volledig goed met je hormonen… Mens is denk ik nog nooit zo bleek geweest als toen ik klaar was met haar (en mijn moeder een indicatie verpleeghuis in de pocket had)
Bij aurea kon ik me meer op het huiselijke focussen…. En leuk verhaaltje….
Ik was ong 7/8 maanden zwanger… En we hadden nog een houten vloer…. Ik vond hem ineens SMERIG!!!!! Ik heb emmer sop gepakt en een schrobber en doeken en ben aan de slag gegaan! Leuk detail…. We hadden visite van mijn schoonouders! Mijn lief haalde het in zijn hoofd om zich hardop af te vragen wat ik aan het doen was…. En scheldend heb ik hem laten weten direct een tegelvloer te willen! Tranen overal… Iedereen in paniek! En niemand mocht me helpen poetsen! Lol
Toen aurea 2 maanden was kwam de tegelvloer idd!! Hihihi dus had geholpen ?
O mijn obsessies qua eten was bij freja pistoletje roomkaas met gerookte zalm…. En bij aurea wit puntje met smeerkaas en hagelslag ?
Sheila
Hahaha… ik heb juist heel veel clichés overgeslagen. Ik voelde me zo normaal, dat ik me soms wel afvroeg of alles goed was. Mijn buik groeide, maar daar was ook alles mee gezegd.
– Carvings: Ik had geen last van carvings, er had gewoon mijn eigen eetgewoontes (er kwam niets bij wat ik ineens wél of niet lustte)
– Nesteldrang:.. neuh…
– Horror hormonen: nee, ook niet. Zelfs man- en vriendlief beamen dat. Ik was af en toe wat gevoeliger, maar dat is ook alles. Niets extreems of overdreven raar.
– Zwangerschapsdementie: nope. Mensen vonden het juist irritant dat ik alles zo scherp onthield
– Je vergeet alle pijn als je de baby op je buik krijgt: ik had een keizersnede en was mega ziek geworden. Dat ging helaas niet weg, toen de kleine op mijn buik werd gelegd. Maar echt pijn had ik sowieso niet.
Eigenlijk was mijn hele zwangerschap én herstel van de keizersnede, appeltje eitje. Ik zou het zo overdoen 🙂
Sheila recently posted…Vluchtelingen
sammie
Grappig om te lezen dat veel van de veel gehoorde zwangerschaps ‘kwaaltjes’ voor jou ook aanwezig waren! Een collega van mij had ook absoluut zwangerschapsdementie, bizar hoe weinig info er bleef hangen haha
sammie recently posted…Ask me anything..