Het besluit nemen om je te laten opereren is één ding. Voor het zover is, moet er wel een hoop gebeuren. De operatie staat gepland voor 24 april. Inmiddels zit ik al volop aan de shakes die bij het vetvrije dieet horen (en geloof me, daar word ik goed chagrijnig van!) en gisteren was de laatste bijeenkomst van mijn groep bij de Nederlandse Obesitas Kliniek. We zijn in zeven weken klaargestoomd voor de operatie en nu is het bijna zover. Hoewel ik van tevoren al veel had gelezen over de operatie heb ik in die zeven weken nog veel bijgeleerd.
Voor de laatste bijeenkomst kregen we de opdracht om een brief te schrijven aan ons zelf over anderhalf jaar. Dat vond ik best een moeilijke opgave. Ik weet dat ik tegen die tijd flink ben afgevallen, maar verder had ik nog niet echt stil gestaan bij hoe het leven eruit zal zien tegen die tijd. Dat zijn dingen waar ik nog niet over durf te dromen. In mijn hoofd ben ik op dit moment vooral bezig met de operatie zelf. Toch schreef ik mijn brief en gisteren las ik hem voor aan de groep.
Je moest eens weten hoe eng ik dat vind. Als iemand iets leest wat ik heb geschreven waar ik bij ben of als ik iets voor moet lezen, dan ben ik altijd zenuwachtig. Ik weet nooit goed wat voor een reactie ik kan verwachten. Toch is de reactie vaak heel erg positief als ik iets schrijf. Zeker als het gaat om persoonlijke verhalen. Dat was ook nu weer het geval. Toen ik op keek van mijn papier was het even stil. ‘Kun jij mijn brieven ook schrijven?’ vroeg één van mijn groepsgenoten. Daarna kreeg ik allerlei complimenten over hoe eerlijk ik was over mezelf en hoe mooi het geschreven was. Dat doet elke keer weer iets met me. Ik werd ook gisteren weer verlegen en ik voelde me een beetje schuldig toen iemand zei dat hij niet zo kon schrijven. Dat hoeft toch ook niet? Het was tenslotte geen schrijfwedstrijd, maar we deden dit voor onszelf. Om er over anderhalf jaar nog eens naar te kijken.
Met gemengde gevoelens denk ik nu terug aan gisteren. Enerzijds wil ik best trots op mezelf zijn dat het mensen raakt als ik iets schrijf en aan de andere kant denk ik dat iedereen dat kan. Ik vond de brieven van de anderen tenslotte ook mooi. Ook denk ik aan hoe trots ik ben op ons allemaal dat we deze stap hebben durven zetten. Na de operatie zien we elkaar weer. Dan helpen we elkaar verder bij het behalen van onze doelen. Ik kijk hier enorm naar uit, maar eerst wacht ik op 24 april. Hoewel ik al druk bezig ben, begint mijn nieuwe leven voor mijn gevoel pas echt als ik de operatie achter de rug heb.
Marije
Wat stoer dat je de brief voor de groep hebt voorgelezen. Heftig lijkt me dat! Lijkt me gaaf om over 1,5 jaar die brief nog eens te lezen en dan te kijken hoe je leven er uit ziet. Succes met het dieet! Ik zou er ook bloedchagrijnig van worden 😀
Roxanne
Ja joh dat doet echt iets met je bloedsuikerspiegel. En omdat ik steeds moet nadenken wat wel en niet mag en wanneer, ben ik alleen maar met eten bezig in mijn hoofd.
Zoë-Amber
De spanning straalt ervan af, maar wel mooi dat je zo’n goede reacties kreeg. Doet een mens toch weer goed he!
Marieke
Je bent een topper! En ben benieuwd of die brief over anderhalf jaar overeenkomt met hoe je dan bent en hoe je je voelt.
Khim
Heel veel succes met je dieet en je operatie. Het is niet niks.
Marcella
Wauw, lijkt me best heftig om zo’n persoonlijk verhaal te lezen. Knap gedaan en tof dat je zoveel fijne reacties kreeg! Ik vind deze stap erg knap van je. Echt respect dat je er zo voor gaat. Ik denk aan je, veel succes en sterkte! Liefs!
Zina
Je bent een topper, echt! Heel veel succes de komende tijd. X
Angélica
Veel sterkte meis, voor mij ishet alweer 8 maanden geleden.
Roxanne
Is het je goed bevallen? 🙂