Het einde van mijn zwangerschap komt steeds dichterbij. Met minder dan vier weken te gaan tot de uitgerekende datum, voel ik me alles behalve voorbereid op wat er komen gaat. Gevoelens van angst en blijdschap wisselen elkaar af en mijn gedachten vliegen alle kanten op. Ik ben ontzettend nieuwsgierig naar ons kindje, op wie hij zal lijken en hoe het straks allemaal zal zijn als we met zijn drieën zijn. Ik kijk er naar uit om hem eindelijk in mijn armen te houden. Toch is er ook een zekere angst. Zijn we wel goed voorbereid op wat er gaat komen?
Natuurlijk heb ik me in zekere zin voorbereid op de komst van ons kindje. We hebben een babykamer ingericht, spullen gekocht en ons huis opgeruimd. Ik heb een zwangerschapscursus gevolgd, we zijn naar de zwangere zaterdag en de Negen Maanden Beurs geweest en ik las een stapel boeken over baby’s en zwanger zijn. Alle informatie die ik nodig denk te hebben, heb ik ergens opgezocht. Mijn tas voor het ziekenhuis staat klaar. Ik kan met een gerust hart tegen mezelf zeggen dat ik me zo goed als het kan heb voorbereid op dat wat er komen gaat.
Toch overvalt me af en toe een onbehaaglijk gevoel. Ik ben een control freak. Ik maak lijstjes, ik plan dingen in en ik weet normaal gesproken precies wat ik van mezelf (en anderen) verwacht. Je kunt je gewoonweg niet voorbereiden op de bevalling. Je weet niet wanneer het gaat beginnen en al helemaal niet hoe het gaat verlopen. In sommige gevallen kan ik me ook voorstellen dat het maar beter is dat je het van tevoren niet weet. Als ik sommige (horror)verhalen hoor dan vraag ik me af of ik nog terug kan. Bij anderen leek het gemakkelijker te gaan. Toen ik in het ziekenhuis het bevalplan opstelde met de verpleegkundige heb ik ook gezegd dat ik zoveel mogelijk dingen open wilde laten, juist omdat het zich niet laat plannen. Of ik pijnstillers wil, zie ik wel als ik weet hoeveel pijn ik heb. Dat geldt ook voor de houding waarin ik ga bevallen. We zien op de dag (of nacht) zelf wel wat het meest comfortabel is en wat op dat moment kan. Ik heb geen rare wensen, behalve dat ik graag wil dat ons kindje zo goed mogelijk ter wereld komt. Ik heb er in die zin wel vertrouwen in dat de verloskundige en verpleegkundige me daar in het ziekenhuis goed in zullen begeleiden.
Uiteindelijk kan ik nu niet veel meer doen dan afwachten. Niet door naar de klok te gaan zitten staren en te wachten tot de weeën komen, maar door gewoon door te gaan met alles, voor zover ik dat kan. Ik probeer mezelf af te leiden met boeken en ik probeer elke dag iets te doen in het huishouden. De dagen kruipen voorbij. De nachten zijn lang (nee, ik slaap nog steeds niet lekker), maar het schiet nu echt op. En één ding is zeker: er komt een einde aan het wachten. Als ik de verhalen moet geloven, is het in elk geval een ervaring die het wachten (meer dan) waard is!
Anneke
Mooi geschreven. Mijn zus heeft vier kinderen en alle vier de kinderen gingen twee weken over tijd. Dat wachten duurt dan zó lang. Ik kan me goed voorstellen dat ik dat ook ‘moeilijk’ zou vinden.
En over die voorbereiding… Tsja, ik denk dat je er nooit echt goed op voorbereid kunt zijn. Het is toch iets wat je in de praktijk moet meemaken. Wel denk ik dat hoe rustiger je zelf bent, hoe rustiger de baby is (als ‘ie natuurlijk gezond is en niet ziek of zoiets). En ik denk ook altijd maar zo: al duizenden jaren bevallen vrouwen en zorgen we voor baby’s en ze zijn echt niet zo breekbaar als je denkt. 🙂
Ik ga trouwens vanaf hier ook mee wachten!
Roxanne
Ja ze zeggen ook dat een eerste vaak na de uitgerekende datum komt, maar zelf was ik eerder. Ook lees ik vaak dat bij mensen met een gastric bypass de kindjes wat eerder komen. Hoe dan ook, we hebben het niet in de hand en dat blijft moeilijk.
Verder sluit ik me wel bij je aan hoor, ik zeg ook steeds tegen mezelf dat miljarden vrouwen me voor gingen. En er zijn genoeg landen met veel minder medische hulp dan hier en daar bevallen vrouwen ook gewoon… dusss waarom toch zoveel kopzorgen?
Sanne
Meer voorbereiden kun je ook niet. Elke bevalling is anders en dat is nou eenmaal iets waar je je gewoon niet op kunt voorbereiden. Maar het zal vast allemaal wel goed gaan komen. Je bent in goede handen.
Ps: het blijft een beetje stil op mijn FB maar dat komt doordat ik alles al op mijn weblog heb gezet en even geen zin heb in delen op FB
Janneke
Lijkt me inderdaad het beste om gewoon door te gaan met dingen… leuke dingen te blijven doen ook! En die bevalling zal vanzelf wel komen… veel sterkte en geluk alvast!