Trouw: Wie te dik is, eet teveel?

Deze week zag ik op televisie een paar keer de reclame van Trouw voorbij komen waarin obesitas ter sprake kwam. Nare berichtjes over mensen die te dik zijn, schokkende uitspraken en daarbij het beeld van Laura, een jonge meid die aan obesitas lijdt. Zij wil als gezicht van deze Trouwcampagne de vooroordelen die er zijn over dikke mensen bestrijden. Daarom stond er vandaag een interview met haar in De Verdieping.

Normaal gesproken koop ik eigenlijk nooit een krant. Het belangrijkste nieuws lees ik altijd online. Deze commercial raakte me. Eigenlijk merkte ik bij mezelf ook meteen dat ik vooroordelen had over Laura, terwijl ik haar verhaal nog niet kende. Daarom kocht ik de krant. Ik wilde het verhaal zelf lezen, zodat ik een eerlijk oordeel kon vormen. Ik realiseer me namelijk dat ik dikke mensen snel afreken op hun ‘dik zijn’, zeker wanneer ze in een slachtofferrol kruipen. Dat is niet helemaal eerlijk, zeker niet als je bedenkt dat ik zelf ook dik geweest ben. En dat ik – ondanks mijn maagverkleining in 2014 – nog steeds niet mager ben. Ik ken de ‘smoesjes’ die we voor onszelf verzinnen en ik herken het uitstelgedrag maar al te goed. Toch ben ik van mening dat we voor ons eigen geluk moeten zorgen en dat we zelf een keuze kunnen maken. Nee, blijvend afvallen is niet gemakkelijk, maar iedereen kan zijn leven veranderen. Desnoods met behulp van een operatie. Ik was dus heel benieuwd wat Laura te vertellen had. Of het een verhaal zou zijn over waarom zij dik geworden was, als excuus, of dat zij ook daadwerkelijk stappen zou ondernemen om haar toekomst te veranderen.

Kortom, ik kocht de krant en ik ging op zoek naar haar verhaal. Na het lezen van de eerste zin voelde ik opluchting. Gelukkig, het werd een goed verhaal! Het raakte me. Emotie eten, nare gevoelens wegstoppen en maar dapper doorgaan tot dat moment dat je denkt ’tot hier en niet verder,’ dat is vreselijk herkenbaar. Ik ben heel blij dat ik uiteindelijk gekozen heb voor een ander leven. Ik ben er misschien nog lang niet, maar ik ben wel al 43 kilo kwijt en een mooie zoon rijker. Mijn toekomst is veranderd. Ook Laura heeft voor een maagverkleining gekozen. Dapper. Het is geen gemakkelijke uitweg. Nee, die minimaag is slechts een hulpmiddel waarmee je jezelf wat meer tijd geeft om gezonder te gaan leven. Je slaat daarmee een weg in die voor altijd consequenties heeft. En zelfs mét die operatie zul je het toch zelf moeten doen, anders lukt het niet.

Voor Laura hoop ik dat het gaat lukken en dat zij een mooie toekomst tegemoet gaat. Verder hoop ik dat een heleboel mensen haar verhaal lezen vandaag en dat het mensen aan het denken zet. Mensen met obesitas hebben een verhaal. Eten speelt daarbij een rol, maar het is niet het hele plaatje. Het is iets wat we serieus moeten nemen. Daarom vind ik het mooi dat er op deze manier aandacht aan besteed wordt.

Wil je het verhaal van Laura ook lezen? Zij publiceerde het vandaag ook op haar blog.