Mijlpaal: Voor het eerst naar de kapper 

Hoewel we in de afgelopen zestien maanden al veel hebben meegemaakt met Marcel, blijven er toch steeds dingen die we voor het eerst doen. Gisteren ging ik voor het eerst naar de kapper met hem. Ik vond zijn lange haartjes erg schattig, maar het ging steeds meer voor zijn ogen hangen. Nu hadden mijn moeder en ik al een keer wat piekhaartjes weggeknipt uit zijn gezicht, maar verder durfde ik het niet zo goed zelf te doen. Dus was het tijd om de kapper te bezoeken.

Omdat ik geen idee had hoe Marcel zou reageren, namen we mijn vader mee. Hij moest ook naar de kapper en hij zou eerst gaan. Marcel heeft even fijn zitten spelen in de speelhoek en heeft daarna meegekeken hoe de haartjes van opa eraf gehaald werden door de kapster. Dat vond hij wel interessant. Daarna was hij zelf aan de beurt. Ze hadden een stoel met een stuur erop. Niet zo fancy als bij andere kappers, maar een stuur is voor Marcel een stuur en dat was natuurlijk onwijs interessant. Hij zat in het begin dus aardig goed stil.

In het begin ja, want hoe langer het duurder, hoe onrustiger hij werd. Uiteindelijk heb ik hem voor het laatste stuk maar even vast gehouden, want ik had toch liever dat zijn haren geknipt werden dan zijn oren. Die grapjas was het er niet helemaal mee eens. Tot drie keer toe trok hij de kam van de kapster uit haar handen en riep hij “Kaaa!” (Klaar!) Dat dacht ik niet meneer, we gaan het even afmaken. Dat lukte ook. Er is echt een flink stuk af en ik moest even kijken of ik het goede kind mee naar huis nam, maar het zit weer netjes en meneer kan er weer even tegenaan.

Benieuwd naar het resultaat? Aan de rechter foto kun je zien dat het wel nodig was. Let niet op de ‘na’ foto, want toen was Marcel behoorlijk moe van alle nieuwe indrukken.

De kapper kunnen we nu in ieder geval van de lijst van eerste keren afstrepen. Ik ben benieuwd of meneer het volgende punt op de lijst van mijlpalen net zo leuk gaat vinden, want we gaan binnenkort ook met z’n tweetjes naar de tandarts toe…