Vanmorgen had ik weer een ochtend met mijn groep bij de Nederlandse Obesitas Kliniek in Amsterdam. Het is alweer bijna elf maanden geleden dat ik geopereerd ben. We zien elkaar de laatste tijd één keer in de drie weken en dan hebben we over het algemeen een gesprek met een diëtiste, een bewegingsdeskundige en een psychologe. Meestal praten we over hoe het gaat met het afvallen, het proces daar omheen en hoe het verder gaat met ons. Wij als groep hebben inmiddels het idee dat dat afvallen nu wel gaat, maar dat we meer concrete tips willen voor de toekomst om uiteindelijk ook op gewicht te kunnen blijven. Die konden we krijgen.
Vandaag stonden de gesprekken met de bewegingsdeskundige en de psychologe in het teken van ‘je grenzen aangeven’, in de breedste zin van het woord. Daarmee was meteen bewezen dat groepsgesprekken bij de Nederlandse Obesitas Kliniek soms best diep kunnen gaan. Vanmorgen leek het namelijk meer op groepstherapie dan iets anders. Eigenlijk was dat wel prettig, maar ik vond het ook best confronterend en daarmee ook leerzaam. Het bleef niet bij praten alleen. In de bewegingsruimte mochten we een oefening doen. We moesten met onze ogen dicht van het raam naar de deur lopen en kijken hoe dicht we bij de deur konden komen zonder er tegenaan te lopen. Ha, dat leek simpel. Nou, dat was het niet. Ik ken mezelf, op een normale dag zou ik met mijn harses tegen de deur aan gelopen zijn! Simpelweg omdat het niet alleen gaat om het aantal stappen wat je kunt zetten. Omdat ik zwanger ben, durfde ze mij dat niet te laten doen en daarom vroeg ze me of ik me anders ben gaan gedragen sinds ik zwanger ben. Nee, dat ben ik niet. Daar worstel ik soms wel mee. Omdat ze me eraan herinnerde dat ik wel met die buik vooruit loop, werd ik voorzichtiger. Ik liep deze keer niet met mijn kop tegen de muur, maar ik hield afstand. Dat ik voor het zover weg een half uur op mijn benen had gestaan terwijl mijn heup pijn deed, was natuurlijk maar een detail. Over grenzen aangeven gesproken. Het is me duidelijk dat ik op het vlak van grenzen aangeven (en herkennen) nog wel wat bij kan leren.
We sloten de dag af met de diëtiste. Gelukkig was het onderwerp daar wat luchtiger. We kregen een quiz voor onze neus met stellingen over voeding. Waar of niet waar? Ik heb ook daar wel weer wat van geleerd, maar het meeste wist ik al. Ik had had namelijk 20 van de 25 stellingen goed en er was maar één iemand die het beter had gedaan. Ik denk dat ik daar best tevreden mee mag zijn.
Geef een reactie