Het nieuwe jaar begon met een hoop geknal. Marcel en Espen werden wakker van het vuurwerk en wij vlogen samen naar boven toe. We vergaten dat we nog bubbels in de koelkast hadden liggen om te proosten op het nieuwe jaar, maar keken in plaats daarvan samen met de jongens naar het vuurwerk vanuit onze slaapkamer. We knuffelden nog wat met ze en belden met de opa’s en oma’s. Daarna vielen we met z’n allen in slaap. Het nieuwe jaar was begonnen.
Het is best stil geweest op mijn blog. We hebben niet stil gezeten. In tegendeel, het was juist een maand waarin we veel hebben gedaan en waarin van alles gebeurd is. Ik wilde niet alles ‘zomaar’ delen en daarom wist ik soms even niet wat ik wel en niet moest schrijven. Daarnaast was ik op de meeste dagen écht te druk om de laptop aan te zetten en ’s avonds was ik doodmoe.
Een paar maanden geleden gingen we op zoek naar een nieuwe auto. Deze maand moest onze Cactus terug naar de leasemaatschappij en we zochten een nieuwe auto uit. Het werd een Renault Captur. Helaas stond onze eigen auto nog niet klaar, maar we kregen alvast een andere auto mee van de Renault dealer. Ik rijd de komende weken dus in een zwarte Captur rond en we wachten even af wanneer onze eigen auto klaar is.
We waren al een tijdje niet bij Monkey Town geweest, maar in januari gingen we twee keer. Voor het eerst kon Espen ook wat rond kruipen, spelen en oefenen. Dat was erg leuk om te zien. Hij vond de ballenbak het leukst, maar wilde ook wel graag leren klimmen. Hij kroop ook naar alle kindjes toe en was niet bang of verlegen. Hij is natuurlijk al gewend aan een grote broer.
Marcel heeft officieel een plekje op de basisschool die wij voor ons op nummer één stond. Tot nu toe stond hij nog op een wachtlijst, maar nu kregen we het verlossende telefoontje dat er echt een plekje is voor hem. Daar zijn er erg blij mee. We kregen ook meteen de inschrijfformulieren toegestuurd voor Espen. Broertjes en zusjes krijgen voorrang, maar ze willen natuurlijk wel graag weten hoeveel broertjes en zusjes er zijn en in welk jaar die gaan starten in groep 1. Het is ergens ook wel een beetje onwerkelijk dat Marcel alweer 3,5 is en dat we we langzaam kunnen gaan aftellen naar de basisschool. Voor mijn gevoel is hij nog zo klein.
Ik vierde deze maand mijn 35e verjaardag. Ik had geen behoefte aan een groot feest, maar heb het alleen gevierd met familie. We planden op mijn verjaardag zelf een datenight en gingen uit eten bij Brouwerij Maximus in Leidsche Rijn. Dit stond al een tijdje op onze wishlist, maar door mijn zwangerschap hebben we het telkens voor ons uit geschoven. Nu konden we tenminste allebei de biertjes proeven. Het eten is ook echt een aanrader. Ik koos voor stoofvlees wat in bier gestoofd is, met een heerlijke stamppot en stoofpeertjes erbij.
Op de zaterdag na mijn verjaardag kwam er familie langs. Ik stond echt de halve dag in de keuken. Eerst bakte ik red velvet cake en brownies. Daarnaast maakte ik verse kippensoep in de crockpot, belegde bolletjes en kippenboutjes in cherry coke. Het was allemaal erg lekker. Ik werd verwend met boeken, een nieuwe crockpot, een powerbank, wijnglazen, een fles rosé en geld.
Het is af en toe flink koud geweest. Logisch in de winter en toch ook weer niet, aangezien je het in Nederland nooit weet. Dat weerhield ons er niet van om lekker buiten te spelen en op pad te gaan. Op een zonnige zondagmiddag reden we naar de Geertjes Hoeve om te spelen. Ik had niet verwacht dat er al lammetjes waren, dus dat was een leuke verrassing. In februari zullen daar wel meer lammetjes bij komen. Ik vind geitjes zo schattig!
Zelf ben ik niet zo heel dol op de kou, maar alleen maar binnen zitten is ook niks. De kinderen willen ook wel graag naar buiten. Met dikke lagen kleding is dat ook prima te doen. Ik moet Espen alleen nog wel even uitleggen dat hij zijn wanten en sokjes aan moet houden, maar dat hoort er wel een beetje bij op zijn leeftijd. Marcel hoopt ook steeds op sneeuw, zodat hij sneeuwpoppen kan maken. Helaas bleef de sneeuw tijdens de eerste ronde niet echt plakken en kwam er geen sneeuwpop. Hij kon wel lekker op het ijs lopen op de sloot voor de deur. Nu ligt er weer een klein laagje sneeuw, maar het lijkt weer niet echt genoeg voor een sneeuwpop. Hij vond het in ieder geval wel leuk om naar de sneeuw te kijken vanaf de vensterbank.
Veel van de afspraken en zorgen die ik deze maand had, hebben te maken met Marcel. Ik wilde er niet teveel over delen, maar we hebben wel wat zorgen om hem. Zo weten we nog steeds niet of zijn buikpijn alleen veroorzaakt wordt door lactose intolerantie of dat er nog meer speelt en moet hij in maart naar de oogarts, omdat zijn ogentest tot twee keer toe niet goed was bij het consultatiebureau. We merken ook steeds vaker dat hij dicht bij de tv gaat zitten of bij het tekenen zowat zijn neus op het papier legt. Ik denk dat het een brilletje wordt. Dat is niet erg, maar hij is best een wildebras en of dat goed gaat? Gelukkig vindt hij brillen wel erg leuk en interessant. Naast de lichamelijke klachten is hij ook erg snel afgeleid, moe en overprikkeld. Sinds november gaat hij vier dagen in de week naar de peuterspeelzaal en in december zijn we begonnen met sensorische integratie bij een kinderfysiotherapeut. We merken al wel wat verschil in de manier waarop hij zich op dingen kan focussen en ook op de peuterspeelzaal gaat hij vooruit in zijn omgang met andere kinderen. Het blijft wel een ding, want als hij te moe is, lukt het allemaal niet. Dat is zo ontzettend sneu voor hem en ik word er ook erg verdrietig van als ik hem niet goed kan helpen. Er wordt aan gewerkt, maar het neemt wel een groot deel van mijn tijd en energie in beslag. Tijd die ik dus niet in andere dingen kan stoppen, zoals bloggen. En dan blijft het hier soms even wat stiller.
De eerste maand van 2019 zit er inmiddels alweer op. We trapten het jaar af met mijn verjaardag, maar de komende maanden vieren we we er nog een heleboel. Vandaag wordt mijn kleine neefje alweer twee jaar (time flies!) en dat gaan we komend weekend vieren. Verder heb ik nog geen idee wat februari ons gaat brengen. Wat mij betreft geen sneeuw meer en verder heb ik niet zo heel veel wensen.
Ik las deze maand de volgende boeken:
- Autoboyology – Christina Lauren
- Shatter Me (Shatter Me #1) – Tahereh Mafi
- Destroy Me (Shatter Me #1.5) – Tahereh Mafi
- Unravel Me (Shatter Me #2) – Tahereh Mafi
- Fracture Me (Shatter Me #2.5) – Tahereh Mafi
Sandra
Sneeuw hoef ik ook niet meer. Niet fijn als je dan naar je werk moet.
De nodige zorgen om Marcel, maar weet je, het komt vaak allemaal wel weer goed.
Je bent in elk geval wel behoorlijk actief geweest.