Sinds vorige zomer wonen konijntjes Wanda en Loki in onze tuin. Het is echt een superschattig koppel en ze zijn overduidelijk goed gematcht. Normaal gesproken zorgen de mannen voor ze, maar zo af en toe voer ik ze ook. Een aantal weken geleden ontdekte ik in het nachthok een flinke pluk haar van Wanda. Het leek wel alsof ze een nestje aan het bouwen was. Loki is gecastreerd, dus ze kon niet zwanger zijn (dan hadden we al een heel hok vol konijnen gehad tenslotte….) Ik appte met de dierenarts en wat andere mensen en het leek erop dat Wanda schijnzwanger was. Het advies was om het nestje wat ze had gemaakt te verwijderen en het dan even aan te kijken.
Schijnzwanger
Een week later hadden we toevallig al een controle bij de dierenarts staan voor beide konijntjes. Ze worden dan nagekeken en krijgen hun jaarlijkse inentingen. We kregen een compliment over hoe mooi wit ze zijn voor buitenkonijnen. (Ja, ze wassen elkaar de hele dag.) En ja, Wanda vertoonde inderdaad tekenen van een schijnzwangerschap. Ook vond ik thuis een nieuw nestje in het nachthok. Het was dus tijd om een afspraak te maken voor een sterilisatie. Dit blijkt best een heftige ingreep te zijn voor voedsters. De dierenarts legde uit dat konijnen vaak overlijden aan baarmoederhalskanker, dus als ze eenmaal onder narcose is en ze hebben de buik open, dan halen ze het liefst preventief de hele boel eruit.
Op de dag van de operatie hoorden we dat het beter was om Wanda binnen te houden totdat de wond goed genezen was. Niet alleen omdat de wond vies kon worden, maar ook vanwege de vliegen buiten. Dat was even een hoop geregel. We hadden nog geen binnenhok voor ze. Daarnaast mocht Loki niet bij Wanda in het hok, maar moesten ze elkaar nog wel kunnen zien en ruiken. Dat betekende dus dat we twee hokken nodig zouden hebben. Uiteindelijk kozen we ervoor om twee konijnenrennen naast elkaar te zetten in de woonkamer. Zo konden ze wel naast elkaar eten en drinken, maar kon Loki niet aan de wond komen. Zo gezegd, zo gedaan.
Eenzaam
Toen Wanda thuis kwam, begon ze meteen te eten en drinken. We merkten eigenlijk helemaal niets aan haar. Loki daarentegen leek helemaal uit zijn doen. We lieten ze even bij elkaar waar wij bij waren. Loki heeft de hele avond ‘kusjes’ gegeven op Wanda’s oren en hoofdje. Hij had totaal geen interesse voor de wond. Hij heeft dus een paar dagen heel lief voor haar gezorgd, tot ze weer fit genoeg was om naar buiten te mogen. Inmiddels lopen ze gelukkig alweer een paar weken happy door hun buitenren te huppelen als twee blije konijntjes. Hopelijk blijft de dierenarts buiten beeld tot de volgende jaarlijkse controle.
Geef een reactie