Op 24 april 2014 begon mijn nieuwe leven. Het was de dag van mijn gastric bypass operatie. Een spannende tijd, met een rottige start. Nu een jaar later kan ik in elk geval zeggen dat ik heel blij ben met de keuze die ik gemaakt heb. Terug kijkend zou ik het in elk geval zo weer over doen.
Er is veel veranderd dit jaar. Allereerst ben ik natuurlijk veel afgevallen sinds de operatie. In de eerste negen maanden viel ik 43 kilo af. Dit had ergens wel meer kunnen zijn. Tijdens de problemen met mijn galblaas stond ik stil op de weegschaal. Daarna viel ik nog een aantal kilo af, maar bleek ik zwanger te zijn. Ik moest vanaf dat moment proberen om op gewicht te blijven. Ik kan je zeggen dat dit me is gelukt. Ik ben nu sinds januari op hetzelfde gewicht. De baby groeit goed, dus ik denk dat we kunnen stellen dat ik hier en daar nog een onsje ben afgevallen.Ondanks de zwangerschap, heb ik namelijk wel mijn taille terug gekregen en ook mijn benen vallen nog af, want mijn positiebroeken zitten veel losser dan in het begin. Ik hoop dit na de bevalling terug te zien op de weegschaal.
It’s not all about the weight you lose, but mostly about the life you gain.
Voor de operatie dacht ik vooral in kilo’s. Als ik nou zoveel af zou vallen en daarna nog dat, dan zou alles goedkomen. Het afvallen is langzamer gegaan dan verwacht, maar het mag de pret echt niet drukken. Nee, ik zit nog lang niet op mijn ultieme streefgewicht, maar of ik dat nu ga halen of niet, ik ben heel blij met het leven wat ik nu heb. Ik heb zoveel non-scale-victories bereikt! Al die kleine momenten zijn goed voor je humeur en je zelfvertrouwen. Voorbeelden hiervan zijn simpelweg dingen als een riem die een gaatje strakker kan, een broek die van je kont afzakt of het feit dat je je veters kunt strikken zonder hierbij moeilijk te hoeven doen (guess what? Met die zwangere buik lukt dit weer even niet… maar dat is tijdelijk!) Daarnaast is elke kilo minder gezondheidswinst voor je lichaam en dat voel je. Ik ben fitter, ik kan meer en ik voel me veel beter.
Mentaal heeft het ook veel invloed. Sowieso gaat je hormoonspiegel flink schommelen in het begin, maar daarnaast ben ik veel vrolijker. Ik had nooit verwacht dat ik zoveel last had van mijn gewicht tot het grootste deel ervan weg was. Ik heb er achteraf gezien dus meer last van gehad dan ik ooit had verwacht. Ik straal weer, ik durf meer en ik heb meer zelfvertrouwen. Ik durf weer met open mond te lachen op een foto. Mensen mogen weer foto’s van me maken waar ik van mijn voeten tot mijn kruin op sta. Het maakt niet uit, want ik voel me nu goed bij wie ik ben.
Kortom, ik heb mezelf met deze keuze een tweede kans gegeven op een mooi leven. Daar ben ik heel blij mee. Ik post nog één foto van de dikke Rox die ik toen was en dan mag dat boek voorlopig even dicht. Ik ben nog steeds niet mager, maar dat is niet erg. Het afvallen komt in 2016 wel weer, als de kleine er is en ik gewend ben aan mijn nieuwe leven als moeder.
Geef een reactie