Wat te doen op donderdagmiddag

Nu ik moeder ben, moet ik constant kiezen. Het indelen van mijn tijd is niet meer zo gemakkelijk als voor de bevalling. Ik maak nog steeds to-do-lijstjes, maar dat betekent niet dat er ook iets van terecht komt. De kleine bepaalt voor het grootste deel het ritme. Als hij zich niet lekker voelt of als hij niet slaapt, dan heb ik gewoonweg mijn handen niet vrij. Dat is best even wennen voor een control freak. Inmiddels heb ik gemerkt dat ik er ook wel rustig van word. Ik heb me erbij neer kunnen leggen. Eigenlijk is het heerlijk om gewoon even lekker samen op de bank te zitten en niets te doen. Ik kan ook uren naar Marcel kijken, dat verveelt me gewoon echt niet.

Op dit moment heb ik één middag in de week voor mezelf. Mijn ouders zijn allebei vrij op donderdag en ze wonen om de hoek. Zij wilden ontzettend graag een opa-en-oma-dag hebben, ondanks dat ik nog niet werk. Eerst vond ik dat een beetje raar, want ja, het is mijn kind en ik werk niet, dus waarom moet ik dan oppas hebben? Toch is het ontzettend handig. Ik kan die tijd gebruiken voor het inplannen van afspraken waarbij ik Marcel niet mee wil nemen, zoals de tandarts, huisarts of fysio. Ook kan ik wat in huis doen of even boodschappen doen zonder kinderwagen. De laatste optie is natuurlijk dat ik iets voor mezelf ga doen. Het klinkt heerlijk, even ouderwets gewoon op jezelf zijn en dan doen wat je moet doen, of waar je zin in hebt, zonder dat je ondertussen afgeleid wordt.

Dat is de theorie. In de praktijk werkt het heel anders. Het kan eigenlijk twee kanten op. De ene kant is dat ik constant het gevoel heb dat ik niet compleet ben en dat ik iets vergeten ben. Dat heb ik vooral als ik iets buiten de deur ga doen. Ik ben er zo aan gewend om achter een wagen te lopen, dat het heel raar is om die niet bij me te hebben. Thuis is het ook wel gek. Het is stil in huis, de box is leeg en ik zit een beetje om me heen te kijken.

Toch is er ook een andere mogelijkheid en daar heb ik vandaag een beetje last van. Vorige week was Marcel niet lekker en ik loop dus enorm achter met het huishouden en andere zaken. Ik heb zoveel op mijn to-do-lijstje staan dat ik van gekkigheid niet meer weet waar ik moet of wil beginnen. Hoe kan ik die paar uurtjes nu zo efficiënt mogelijk indelen en toch nog tijd overhouden om even te ontspannen? Op zo’n moment zit er niets anders op dan het maar stap voor stap aan te pakken, want als ik alles tegelijk ga doen, heb ik straks niets af. Op zulke momenten begin ik altijd maar met het aanzetten van de wasmachine, dan draait die maar vast. Ook heb ik de administratie maar eens bijgewerkt. Nu dat gedaan is, vind ik dat ik ook wel wat leuks mag doen. De rest van de middag wil ik me dus bezig gaan houden met het schrijven van een brief naar één van mijn penvriendinnen. Tussendoor kan ik dan elke keer nog wat doen in huis. Daarna wil ik nog even bij mijn oma langs gaan in het ziekenhuis. En voor ik het weet, is de middag alweer voorbij en mag ik mijn kleine man alweer ophalen bij mijn ouders. Ik kijk er stiekem alweer naar uit.