Maandoverzicht september 2019

Het is alweer 2 oktober en ik kom nu pas toe aan het schrijven van mijn maandoverzicht van september. Het was eigenlijk geen drukke maand, maar dat betekent natuurlijk niet dat we helemaal niets gedaan hebben. En natuurlijk heb ik weer foto’s die ik nog met jullie wil delen.

Marcel had deze maand weer een controle afspraak bij de oogarts. Hij is wederom geslaagd voor zijn ogentest, maar het ging in eerste instantie wat moeizaam. Het lijkt erop dat hij zich niet zo lang kan concentreren en dat zijn ogen het verder prima doen. Omdat ze het zeker willen weten, moeten we in december nog wel een keertje terug komen. Ik ben benieuwd of dat dan écht de laatste keer is.

We hadden de jongens beloofd dat we in het weekend iets leuks zouden gaan doen. Zelf hadden we MonkeyTown in gedachten, maar het bleek hartstikke lekker weer te zijn en dan is een binnenspeeltuin natuurlijk zonde. Dat kunnen we de hele herfst en winter nog doen. We reden dus naar Speelbos Gagelbos in Utrecht. Hier zijn we in 2017 al een keer geweest met Marcel, maar daarna was ik het eigenlijk weer een beetje vergeten. We wilden Espen zelf laten lopen en daarom kwamen we niet zo heel ver, maar de jongens waren wel even buiten en hebben lekker gespeeld. Misschien moeten we binnenkort nog eens terug gaan, want in 2017 waren we er pas eind oktober en toen stonden er prachtige paddenstoelen.

Pel heeft veel gewerkt in september en hij had af en toe ook dagen dat hij alleen de avond moest werken. Dat was even wennen, omdat ik met de kinderen toch meer vaste routines heb dan we ons beseffen. Wel zijn we nog een keer naar Ballorig geweest in Houten. Ook kon Pel Marcel een paar keer naar de peuterspeelzaal brengen of hem ophalen. Dat was voor Marcel een beetje gek, maar ook wel leuk. Het gaf mij wat meer rust. Voorheen werkte Pel vaker ’s avonds en soms is dat ook wel lekker. Het gaf mij bijvoorbeeld de tijd om eindelijk het eerste seizoen van Station 19 te kijken en om weer eens te Netflixen.

Met Chester en Mike gaat het goed. Ze groeien als kool. We zijn deze maand twee keer bij de dierenarts geweest. De eerste keer hadden we een serieus consult. De kittens kregen hun tweede inenting en werden gechipt. De dierenarts wilde liever wachten met chippen tot ze onder narcose zouden zijn voor hun castratie, maar ik wilde het liever achter de rug hebben. Ik kan tenslotte niet garanderen dat alle deuren en ramen in huis dicht blijven met twee jonge kinderen. Mocht dat een keer gebeuren, dan heb ik liever wel dat ze gechipt zijn en dat we ze weer terug vinden. Het chippen ging moeizaam en daar kwam wat pijn en bloed bij kijken, vandaar dat we meteen een afspraak maakten waarbij er geen medische handelingen verricht zouden worden. Chester en Mike waren wel in de behandelkamer, maar de assistente kwam ze alleen knuffelen en snoepjes voeren.

We waren al een paar maanden niet naar de Geertjeshoeve geweest. Het was in de zomer zo vreselijk druk en dat vond Marcel niet leuk. Hij wil gewoon lekker kunnen spelen als we daar zijn. Nu hadden we in het weekend nog af en toe een zonnetje en op een zondagochtend zijn we naar de geitjesboerderij gereden om te spelen. Omdat we er vroeg waren, was het er nog erg rustig. Dat was fijn voor de jongens. Voor het eerst had Espen er ook écht iets aan. Nu hij kan lopen, kan hij ook lekker mee spelen in de hooiberg.

Brokkenpiloot Rox was ook weer van de partij deze maand. Vorige week stond ik ’s avonds op van de bank met een slapende voet en dat ging niet helemaal zoals ik het gepland had. De volgende ochtend was het helemaal dik en pijnlijk. De huisarts verwees me door naar het ziekenhuis om een foto te laten maken van mijn voet. Gelukkig viel het uiteindelijk allemaal mee en was het niet gebroken. Het was wél een pijnlijke ervaring. Het doet nog steeds pijn, maar ik kan weer een beetje lopen. Dat is maar goed ook, met twee kinderen in huis. Overigens ben ik niet de enige brokkenpiloot hier in huis. Marcel stootte vandaag zijn hoofd tegen een muur (hoe dan?) en die is nu ook een beetje sneu.

Ik las de volgende boeken

• De Ravenjongens – Maggie Stiefvater

Het lezen ging een beetje moeizaam deze maand. Ik kon er niet lekker inkomen. Ik ben aan verschillende boeken begonnen die ik ook weer heb weggelegd, dus uiteindelijk blijft de teller voor deze maand op één boek staan. Volgende maand misschien beter? Het goede nieuws is dat ik in totaal al op 25 boeken zit voor 2019, terwijl ik mijn challenge op 26 boeken had gezet. Dat ga ik zeker nog wel halen.