Voor mijn stage heb ik mezelf een aantal doelen moeten stellen. Op persoonlijk gebied is het voor mij belangrijk om goed te letten op mijn eigen grenzen. Dat kan gaan over mijn werktijden of de druk die ik mezelf daarin op leg, maar nog meer gaat dat over de mate waarop ik me betrokken voel bij de organisatie en de verantwoordelijkheid die ik naar mezelf toe trek. Er hoeft maar iets te gebeuren en ik heb het gevoel dat ik dat moet oplossen of veranderen. Ik wil iedereen graag helpen en als ik eigenlijk het liefst thuis zou werken ga ik toch naar het kantoor toe omdat mijn collega anders alleen zit. In dit hele verhaal vergeet ik mezelf en de beperking die ik heb qua energie. Dat is natuurlijk hartstikke stom. Daarom heb ik er een leerdoel van gemaakt.
Vanmorgen werd ik moe wakker. Ik besloot mezelf een schop onder mijn kont te geven en snel te gaan douchen, zodat ik gewoon op tijd op kantoor zou zijn. Ik stond even stil bij de gedachte dat ik van mijn stagebegeleider altijd mag zeggen dat ik liever thuis werk, zodat ik me beter kan concentreren. Toch vond ik dat ik mijn gezicht even moest laten zien, het is tenslotte pas maandag. Al stressend liep ik door het huis. Ik moet morgen en vrijdag weer langs het ziekenhuis, mijn rijbewijs moet verlengd worden, ik wil van alles doen in en om het huis, ik wil graag afspreken met mensen, ik moet studeren voor de twee tentamens die ik volgende week heb, er staan e-mails op me te wachten over Maritiem Nieuwegein 2013, ik moet mijn boek uitlezen en daarnaast moet ik ook nog even werken. In gedachten zie ik alles alweer in de soep lopen. Het maakt me somber. Ik wil mijn schouders eronder zetten en zorgen dat alles lukt. Ik wil zorgen dat het me niet alleen lukt, maar dat het perfect loopt, dat ik niet moe ben aan het einde van de week en dat ik trots op mezelf kan zijn. Hoewel ik met mijn verstand weet dat ik weer eens het uiterste van mezelf vraag, pak ik mijn tas in en smeer ik brood voor vanmiddag.
Dan gaat de telefoon. Mijn collega belt me dat het rustig wordt op kantoor, omdat er twee mensen ziek zijn. Ik moet even omschakelen en dan bedenk ik me, dat het dan niet uitmaakt of ik thuis zit of op kantoor. Langzaam word ik rustiger. Ik trek iets makkelijks aan, pak iets te drinken, gooi de was in wasmachine en ga rustig achter mijn bureau zitten. Vandaag werk ik thuis en doe ik vast wat dingen van mijn lijstje van morgen. Ik ga deze week doen wat ik kan en dat is genoeg. Ik ben tenslotte geen supervrouw die de hele wereld op haar nek kan nemen. Ik ben gewoon een mens.
Saskia
Lastig om zoveel dingen gelijk te willen doen. Ik ken het 😉
Inderdaad gewoon doen wat kan.
Peet
En zo is het maar net meid! Ik herken je gevoelens, ook ik wil regelmatig te veel, en moet mezelf dan ook echt even in de kraag grijpen en op de rem zetten. Maar uiteindelijk komt het goed. Zeker als je je al beseft dat je geen supermens bent, maar gewoon net als ieder ander ook niet álles perféct kunt doen. Zet hem deze week, ik durf te wedden dat je eind van de week trots kunt zijn op wat je wél bereikt hebt.
Roxanne
Ik denk het ook wel. Ik moet gewoon heel goed alles gaan verdelen over de dagen en daarbij steeds nadenken of het nu moet of dat het ook volgende week kan. Dan blijf ik gewoon nieuwe lijstjes maken. Dat geeft niets. En dan is het huis maar een keer iets minder schoon.
Marije
Wat fijn dat je uiteindelijk toch rustig thuis kan werken. Irritant hè, die gevoelens dat je nog van alles moet en er helemaal gek van wordt! Het is zó herkenbaar! Je bent inderdaad maar een mens en je bent zelf het allerbelangrijkste in je leven, als je dat maar onthoudt!
Sanne
Herkenbaar.. van alles willen en het toch niet af kunnen krijgen. Gebeurde mij ook vandaag, want eigenlijk had ik namelijk de dweil nog even door het huis moeten hebben, de was gestreken en gevouwen in de kasten, brieven op de post kunnen en willen hebben, maar het kwam er niet van. Want er zijn momenten dat je gewoon even tijd moet vrij maken omdat je beste vriendin je even nodig hebt. En dat heb ik vandaag gedaan. Het huishouden komt morgen wel weer….
Goed dat jij dus ook even de rust hebt genomen.
Roxanne
Soms hebben vriendinnen inderdaad ook even tijd en aandacht nodig en dan is het huishouden helemaal niet zo belangrijk!
Kim
Goed gedaan!
En ik snap helemaal dat het lastig is, maar steeds tegen jezelf aanlopen is ook niet alles.
Shanti
Heel goed gedaan! Ik wil ook altijd alles tegelijkertijd en iedereen helpen, maar dat kan nou eenmaal niet. Soms moet je even jezelf voorop zetten. Wel fijn dat je voor je stage ook thuis mag werken.
Lauradenkt
Toch nog goed gekomen dus 🙂 Klinkt een beetje alsof je perfectionistisch bent, herken het wel.
Roxanne
Ik ben inderdaad enorm perfectionistisch. Dat is soms een sterk punt, maar het kan ook een enorme valkuil zijn!
Marcella
Wat goed dat je toch kon voldoen aan je behoefte! Het was dat die collega belde, maar heerlijk dat de rust terug kwam. Voortaan ook zelf sneller op de rem trappen hoor, goed om jezelf denken!
Ik herken het wel hoor, maar met twee uur reistijd per dag en lang niet dagelijks afspraken kruip ik vaak thuis achter de pc. Even de rust om tussendoor of na het werk naar een winkel te gaan of iets te regelen. Dat komt er anders nooit van en dat roept ook stress op. En dat is niet gezond, dus als het kan: om jezelf denken.
Mich
Goed dat je naar jezelf hebt geluisterd. Het is goed om aan anderen te denken, maar jezelf is altijd het belangrijkst!!