Een paar maanden geleden schreef ik voor het laatst een bericht over mijn gezondheid. Hoewel ik me niet écht beter voel, is er ook niet veel veranderd in de tussentijd en daarom had ik geen zin om erover te ‘zeuren’ op mijn blog. In de afgelopen weken heb ik weer een aantal keren bij de huisarts gezeten. Na mijn keelontsteking bleef ik namelijk zitten met pijn in mijn buik en ribben. De keelontsteking zelf was snel over toen ik medicijnen gekregen had, maar ik heb nog weken gehoest. Ik zocht er dus in eerste instantie niet zoveel achter. Wel hoorde ik bij een ander onderzoek in het ziekenhuis dat de ontstekingswaarden in mijn bloed hoog waren en dat zij dachten dat ik ergens een ontsteking had. Drie weken geleden was het ik zat. Ik maakte een afspraak bij mijn huisarts.
De huisarts kon niet verzinnen waar mijn pijn en koorts vandaan kwamen. Ik werd op pad gestuurd met een formulier om bloed te laten prikken, want dan kon hij zowel de ontstekingswaarden als mijn vitamine D controleren. Mijn vitamine D is nu gelukkig in orde, maar dat wil ik zelf wel in de gaten blijven houden. Ik weet nog hoe moe ik was een paar maanden geleden. De ontstekingswaarden waren nog steeds hoog, maar omdat ik alleen pijn in mijn buik en ribben had, kon de huisarts verder niet veel. Ik moest nog een keer bloed laten prikken, zodat hij wat specifieker naar dingen kon laten kijken.
Vanmorgen had ik weer een afspraak met de huisarts. Ik ging zitten en hij pakte de uitslag erbij. Hij kon niets bijzonders ontdekken in de uitslag van het bloedonderzoek. Dat is enerzijds goed nieuws, want dat betekent dat ik de aandoeningen die hij (toch wel) voor ogen had niet heb. De vraag blijft wederom wat het dan wel is. Na een lang gesprek, waarin ik het gevoel kreeg niet serieus te worden genomen, kreeg ik toch mijn doorverwijzing naar de internist in het ziekenhuis. Wel benadrukte hij dat hij niet verwacht dat er iets uitkomt. Echt blij was ik niet met dit consult. Ik word er zo moe van dat ik elke keer te horen krijg dat mijn klachten met stress te maken hebben en dat ik het maar moet accepteren. Komt dat nog steeds door dat label wat op mijn dossier geplakt is, omdat een tijd lang minder goed met me ging? Het lijkt wel alsof alles sindsdien tussen mijn oren zit. Natuurlijk heeft stress invloed op je lichaam. Ik weet dat mijn spieren vast zitten en dat ik daar hoofdpijn van krijg. Ik weet ook dat ik vakantie heb en dat ik over twee weken pas weer ga beginnen met mijn studie. Ik vraag me af of pijn en koorts wel met stress te maken hebben. Natuurlijk wil ik niet dat er iets ernstigs uit de onderzoeken komt, maar ik zou wel graag zo gezond en fit mogelijk aan mijn stage beginnen over een paar weken. Ik ben dus benieuwd op welke termijn ik terecht kan in het ziekenhuis en wat ze dan gaan doen.
Sanne
Het schiet niet echt op zo inderdaad! Hopelijk komt er iets uit wat ze snel verholpen hebben.
Shanti
Wat vervelend, zo schiet het niet op 🙁 Misschien dat een internist met een schone lei naar je gezondheid kan kijken? En tuurlijk kan het wel iets te maken hebben met stress, maar daar krijg je toch geen verhoogde onstekingswaarde van in je bloed? Aan de ene kant is het fijn als je niks mankeert, maar altijd maar klachten is ook niet leuk. Dan kun je beter weten wat je hebt en er het beste van maken.
HansDeZwans
Ik denk niet dat stress koorts kan verwekken, dat moet op een of andere een ontsteking zijn. Hopelijk ga je dat binnenkort weten.
Debbie
Ja dokters gooien het steeds vaker op stress, dat is vaak een teken dat ze het gewoon niet weten met je… Mijn klachten die ik steeds heb gooien ze ook steeds op stress, een gedeeltelijk waar ja… maar geloof niet altijd wat de dokter me verteld hoor. Het zou mooi zijn als er niks gevonden wordt, maar dan nog blijft stress over en dat valt niet mee om dat aan te pakken. Suc6 bij de internist.
Roxanne
Soms heb ik het idee dat huisartsen dingen over het hoofd zien. Je kunt ook niet alles weten natuurlijk, maar er zijn niet voor niks specialisten. Blij dat ik toch ben doorverwezen, ook al moet ik nog alsnog 2 weken wachten op een afspraak in het ziekenhuis.
Daan
Lang wachten in onzekerheid. Balen is dat, ja! Hopelijk komt er snel verandering in!
Mich
Ik hoop dat ze erachter komen wat je hebt. Stress is zo makkelijk, het wordt tegenwoordig ook overal op geplakt als ze niet weten wat het is!