Het wow-gevoel

Aan het begin van dit blok schreef ik al over de pitch waar ik dit blok mee bezig ben op school. Voor een bekend drank merk moeten wij met een projectgroep een concept bedenken voor de komende jaren. Die opdracht is voor mijn gevoel in alle opzichten anders dan alle vorige projecten die we gedaan hebben. De manier van werken is grotendeels hetzelfde, maar aan het einde komt er veel creativiteit bij kijken.

Een aantal weken zijn we bezig geweest met onderzoeken, observeren, interviewen en analyseren. En toen konden we eindelijk beginnen met het schrijven voor ons rapport. Daarnaast waren we soms een beetje aan het brainstormen. Het grote wow-gevoel bleef echter uit. We hadden het ene wilde plan na het andere, maar kwamen er niet uit. Totdat we gisteren een gesprek hadden met de docent die ons zou begeleiden. Het contact met hem verliep het hele blok vrij moeizaam, maar gisteren ontstond er een goed gesprek. En daarna raakten we op dreef. Opeens was daar ons concept. Wow! De oplossing leek ineens al weken voor onze neus te hebben gelegen. Wat ons concept precies is, ga ik in verband met de concurrentie nog even niet verklappen. Misschien komt dat later nog.

Ik ben blij dat we gisteren ineens zo zijn opgeschoten. Hoewel er feitelijk geen letter op papier kwam, hebben we nu wel een richting die we op kunnen. Opeens zit ik vol inspiratie voor wat betreft de stukken die ik nog moet typen. Ook heb ik mijn motivatie terug gevonden. Ik had tot nu toe niet echt de drang om de pitch te winnen, als ik mijn studiepunten maar zou halen. Nu we dan een idee hebben, zit ik toch wel te denken hoe we dit over kunnen brengen als we het gaan pitchen voor de opdrachtgever. Ik heb natuurlijk geen idee waar de concurrentie mee bezig is, omdat we elkaar alleen valse informatie geven tussendoor en er flauwe grapjes over maken, maar stiekem hoop ik wel dat we eens kans maken. En ondertussen gebruik ik mijn gevonden motivatie voor het schrijven van teksten voor ons rapport.