Een jaar geleden

Wat gaat de tijd toch snel voorbij. Het is alweer een jaar geleden dat ik ’s morgens vroeg uit bed kwam om een zwangerschapstest te doen. Ik wilde het per sé doen als Huib thuis was en hij moest vroeg naar zijn werk toe. Ik was een week over tijd. Ik dacht dat dit kwam door het afvallen of door de galstenen. Mijn lichaam was vast in de war. Ik voelde me helemaal niet zwanger, dus dat kon het niet zijn.

Die ochtend verscheen er een dun streepje op de test. Ik was zwanger. Ik deed die week nog zes keer een test, want ik geloofde het zelf gewoon niet. Het was helemaal waar. Ik was zwanger en ik zou moeder gaan worden. Vanaf dat moment werd het wel even spannend. Ik moest die maand geopereerd worden, want mijn galblaas moest eruit. En kon mijn lichaam het wel aan na de gastric bypass operatie?

Op al deze vragen heb ik inmiddels een antwoord gekregen. Mijn kleine man is inmiddels zestien weken (en een dag) oud. Het gaat super goed met hem en met ons als gezinnetje. Ik kan me absoluut geen leven meer voorstellen zonder hem. Naast zijn geboorte en alle andere mijlpalen weet ik één ding zeker. Ik zal 9 december 2014 ook nooit meer vergeten. Op die dag is het voor mij tenslotte allemaal begonnen met een klein streepje.