Borderline, over grenzen

Vier weken geleden begon ik aan mijn stage bij Stichting Borderline. In de afgelopen weken heb ik de organisatie en mijn collega’s leren kennen.Ik begin langzaam te wennen aan mijn nieuwe ritme en hoewel het er soms op lijkt dat ik nergens tijd voor heb, lukt het me aardig om tijd te maken voor de dingen die ik belangrijk vind. Als laatste stelde ik drie persoonlijke leerdoelen op voor mezelf en ik dacht na over wat ik uit mijn afstudeerstage wil halen. Natuurlijk wil ik graag afstuderen en zal ik een scriptie moeten schrijven, maar ik heb nu al gemerkt dat ik hier ook op persoonlijk vlak veel van kan leren. Daar wil ik me zeker voor open stellen.

Wanneer iemand aan me vraagt wat ik na mijn studie ga doen, dan weet ik dat niet goed. Wat vind ik nou leuk? Waar gaat mijn hart sneller van kloppen? Door de jaren heen heb ik mezelf beter leren kennen. Ik weet goed wat ik nog niet zo goed kan en ben soms blind voor mijn sterke punten. Ik weet dat ik dol ben op schrijven en daar wil ik ook zeker iets mee blijven doen, maar van een baan verwacht ik eigenlijk meer. Ik wil uitgedaagd worden en nieuwe dingen leren. Daarom heb ik naast mijn onderzoek meer taken op me genomen voor de komende tijd. Een van deze ’taken’ was het coördineren van de landelijke publieksdag ‘Borderline, over grenzen’ in de Rai in Amsterdam. Toen ik begon met mijn stage, kwam deze dag al erg dichtbij. Toch vond ik het een mooie kans om een nieuwe kant van mezelf te ontdekken. In mijn vorige stage vond ik het al erg leuk om mee te werken aan een evenement, maar dit was toch een andere invalshoek. In de voorbereiding heb ik me wel eens afgevraagd waar ik aan begonnen was. Ik was constant bang om dingen over het hoofd te zien of te vergeten en ik was hartstikke zenuwachtig of alles wel goed zou gaan.

Afgelopen zaterdag was het zo ver. ’s Morgens vertrok ik met een collega naar Amsterdam. Het eerste moment was het wat onwennig. Niemand ging mij vertellen wat ik moest doen, maar ik moest mijn collega’s vertellen wat er moest gebeuren. Gelukkig pakten zij het snel op en daarmee verdwenen mijn zenuwen. Ik stond er niet alleen voor en dat gaf mij de ruimte om vragen te beantwoorden, om me heen te kijken, af en toe te helpen en met mensen te praten. Daardoor heb ik wat leuke contacten gelegd en nieuwe ideeën opgedaan. Ik heb zelfs één van de workshops gevolgd die gegeven werd door een collega. Met elkaar hebben we voor mijn gevoel een leuke en leerzame dag neergezet voor de bezoekers. Ik had er in elk geval een goed gevoel over. Het is ontzettend veel werk om zoiets  te organiseren, maar als je er eenmaal bent en je ziet dat het loopt, dan geeft dat enorm veel energie! Dit wil ik vaker doen!