‘Boem?’ Marcel kijkt me vragend aan. Hij weet niet wat er buiten gaande is en daarom gaat hij niet slapen. Het vuurwerk klinkt al de hele dag hard om ons heen. Ik probeer hem gerust te stellen en loop met hem naar het raam. ‘Kijk eens hoe mooi?’ Hij legt zijn hoofdje op mijn schouder. Nog niet helemaal gerust gesteld, maar als mama niet bang is, dan zal het wel goed zijn.
Bij ons is dit één avond per jaar. Ik vergelijk de herrie met ‘oorlog’ en tik mezelf mentaal op de vingers. Dit heeft niets met oorlog te maken. Buiten steken mensen vuurwerk af. Wij weten dat en daarom kan ik mijn kleintje gerust stellen. Ondertussen denk ik even aan mensen die echt in een oorlogsgebied wonen, waar de moeders hun kinderen niet gerust kunnen stellen omdat het gewoonweg niet veilig is. Die moeders zijn zelf ook bang. Een angst die ik me echt niet voor kan stellen. Gelukkig. Dat neemt niet weg dat het me raakt. Als moeder wil je je kind beschermen tegen de boze buitenwereld.
Marieke
Mooi geschreven! Soms lijkt het ook net oorlog met al die doffe dreunen en harde knallen. En is toch moederinstinct om je kind daartegen te beschermen.
Marieke recently posted…Happy New Year
Roxanne
Je moet er toch niet aan denken dat je daar zit met je moederinstinct en al je beste bedoelingen en dat je dan niks kunt doen! 🙁 Ik word daar best verdrietig van. En geef mijn kindje nog maar een extra knuffel.
Jenn
Wat mooi geschreven. Gelukkig nieuwjaar!
Jenn recently posted…Afgelopen week… #104: Gelukkig nieuwjaar!