Ben ik dan een slechte mama – Patsy Kerkhofs

geplaatst in: Boeken en ander leesvoer | 13

Titel: Ben ik dan een slechte mama
Ondertitel: Hoogsensitief, hoogbegaafd en andere etiketjes die aan ons gezin kleven.
Auteur: Patsy Kerkhofs
Uitgever: Borgerhoff & Lamberigts
ISBN: 9789463931670
Genre: Non-fictie, Mens & Maatschappij
Aantal pagina’s: 180
Waardering: ★★★★

Op Instagram zag ik een post over dit boek en de titel trok echt meteen mijn aandacht. Het onderwerp nog meer. De strijd die je aan moet gaan als jouw kind zich niet volgens het ‘gemiddelde’ ontwikkelt, is niet goed voor moeders. En vaders. Ik was dus erg benieuwd naar het verhaal van Patsy en haar dochters.

Ben ik dan een slechte mama?

Samen met haar man en twee guitige dochters lijkt Patsy een doorsnee leven te leiden. Haar kinderen zijn grappig, sociaal, hulpvaardig en beleefd. Kinderen uit de boekskes, zoals men weleens zegt. Maar op een dag keert het tij. Wat ze ook doet, thuis loopt het alsmaar vaker mis. Wanneer ook de oudercontacten op school er steeds minder vrolijk aan toegaan, wordt haar gezin overspoeld door een golf van emoties, een gamma aan hulpverleners en een waslijst aan diagnoses.
Lang vreest Patsy dat ze van opvoeden weinig kaas heeft gegeten. Wat moet je met al die meningen? Is hoogsensitiviteit zo’n typisch modewoord? Wat met al die andere etiketten en verdomde vooroordelen? Toch werpt ze zich vastbesloten in de strijd om te slagen in de aartsmoeilijke opdracht die opvoeden is, helemaal op haar eigen manier.

Ben ik dan een slechte mama? is een persoonlijk verhaal dat voor veel mama’s en papa’s erg herkenbaar zal klinken, want er zijn ontzettend veel stoere prinsen en schattige prinsessen die net ietsje anders functioneren dan wat men zo graag “het gemiddelde’ noemt. Patsy schrijft zonder gêne, maar vooral met groot respect voor zij die een tikkeltje harder moeten werken om hun mooiste leven te leiden.

Mijn mening over het boek

‘Ben ik dan een slechte mama?’ is voor mij absoluut een herkenbaar verhaal. Ik kon alle emoties en frustraties gewoon voelen. Patsy heeft het allemaal helder verwoord. In sommige hoofdstukken herkende ik ook mijn eigen boefje heel erg. Het koppige, het slimme, maar ook zo zorgzaam en lief. De zorgen als het niet goed gaat met één van je kinderen. De impact die een miskraam of de geboorte van een tweede kindje hebben op je oudste, maar ook het verdelen van je aandacht tussen twee kinderen. Je houdt van beide evenveel, maar ze hebben beide een andere aanpak nodig. Het schuldgevoel, je doet het als moeder nooit goed genoeg, en dan ook nog de balans houden tussen jezelf en het mama zijn. Het is al moeilijk om je staande te houden zonder dat je een bijzonder kind hebt. Toch zijn Patsy en haar gezin in dit verhaal niet zielig. Ze heeft het zo geschreven dat je enerzijds wel voelt hoe heftig het is (geweest), maar anderzijds is er altijd die vechtlust en de hoop dat het morgen beter is. Iedere ochtend heb je opnieuw de kans om er iets van te maken, hoef heftig de vorige dag ook was.

Herkenbare strijd

In ons geval is er nog altijd geen labeltje en dus geen hulp op maat. Ik vind het ook niet belangrijk dat mijn kinderen een label opgeplakt krijgen, maar ik wil wel graag de juiste hulp voor ze. En laten die twee nu vaak hand in hand gaan als het gaat om vergoedingen of mogelijkheden. Daarnaast lijkt ‘het systeem’ niet echt gebaseerd op ouders en kinderen die graag hulp willen. Het is dus iets om voor te vechten en om iedere dag opnieuw je tanden in te zetten. Als je niet weet hoe of wat, dan gaat het van kwaad tot erger. The road to hell is paved with good intentions, zeg maar. Houden van is één ding, maar als je vecht tegen jezelf en het systeem, word je er geen leukere moeder van. Het put je uit en toch is opgeven nooit een optie. Door nooit op te geven hebben wij als gezin inmiddels wel het nodige bereikt waardoor het rustiger is geworden in huis. Van daaruit is er dan ook weer ruimte om meer voor onszelf te zorgen. Hier groeit dan het hele gezin weer van. Dus ja, met Patsy’s uitspraak ‘zorg voor jezelf’ kan ik het alleen maar eens zijn!

Zit jij ook in de emotionele rollercoaster die opvoeden heet en zie je door de bomen het bos soms niet meer, dan is dit boek absoluut een aanrader.

Het boek ‘Ben ik dan een slechte mama?’ is onder andere verkrijgbaar via bol.com

13 reacties

  1. Lodi

    De titel spreekt al heel erg aan en zal voor elke ouder wel eens de vraag zijn geweest, en zorg voor jezelf is misschien wel de beste les die we kunnen krijgen als we ouders worden.

  2. S

    Klinkt goed! Ik hoor wel vaker dat er veel onzekerheden zijn bij ouders, dus het is fijn dat dit boek bestaat!

  3. Linda

    Het zou fijn zijn wanneer een ieder wat meer zelf zelfvertrouwen had

  4. Juliette

    Opvoeden is het moeilijkste dat er is. Je weet nooit wat er komt en hoe je erop zult reageren. Mijn jongste is nu 18 jaar oud en ben blij dat het grootste gedeelte van opvoeden achter de rug is. Het is inderdaad een rollercoaster geweest!

  5. Marsha

    Lijkt me een heel interessant boek. Ben altijd benieuw naar de perspectief van andere mama’s.

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.