23 kilo lichter

De titel zegt het al. Ik ben inmiddels al 23 kilo afgevallen na mijn operatie. Ook is het vandaag 11 weken geleden dat ik geopereerd ben. De tijd vliegt, dat blijkt maar weer. Gelukkig ben ik sinds mijn vorige blogpost enorm opgeknapt. Ik voel me goed en ik ben erg blij dat ik voor de gastric bypass operatie gekozen heb.

De huisarts vroeg me na een maand of ik het al voelde. Ik heb hem waarschijnlijk raar aangekeken. Ik bedoel, de weegschaal gaf aan dat ik minder woog en ik heb al een keer nieuwe kleren moeten kopen, maar voor de rest had ik geen idee waar ik het aan zou moeten voelen. ‘Als je loopt bijvoorbeeld,’ voegde hij toe. Op dat moment was dit nog niet het geval, maar inmiddels begrijp ik wat hij toen bedoelde. Hoe lichter ik word, hoe meer energie ik krijg. Ik bedoel, laten we wel wezen, ik ben nog steeds te zwaar en ik wil nog veel gewicht kwijt, maar wat een vooruitgang is dit al! Ik denk dat ik in jaren niet zoveel energie heb gehad. Een mooi voorbeeld vond ik dat ik voor de operatie een dagje naar Amsterdam ben geweest met een vriendin en met Huib en ik had er echt moeite mee om ze bij te houden. Drie weken geleden gingen we weer met een groepje naar Amsterdam. We hebben toen bijna alles gelopen en ik was pas moe toen de rest dat ook was. Dat was toen we in de auto zaten op weg naar huis, met 10 kilometer in de benen. Ook heb ik alweer een keer 10 kilometer gefietst met mijn vader. Dat soort dingen kon ik dus niet meer voor mijn operatie. En het mooie is dat het nu alleen maar beter kan worden. Daar word ik gelukkig van, want dat is toch één van de redenen dat ik gekozen heb voor deze operatie. Ik wilde een gezonder en actiever leven leiden.

Qua eten gaat het ook beter. De eerste paar weken kreeg ik bijna niets naar binnen en nu kan ik redelijk normale dingen eten. In kleine porties uiteraard. Warm eten lukt nog niet altijd, maar er zit al zoveel verbetering in dat ik wel geloof dat dit ook weer komt. Het heeft natuurlijk even tijd nodig. Mijn maag en darmen hebben tenslotte een flinke opdonder gehad. Tot nu toe heb ik nog nergens een dumping van gehad. Enerzijds is dat hartstikke fijn natuurlijk, maar aan de andere kant gaan er wel alarmbellen rinkelen. Ik heb namelijk wel dingen proberen te eten en van sommige dingen besef ik me dondersgoed dat die niet goed voor me zijn. Dat geeft me wel de motivatie om door te zetten in het veranderen van mijn eetpatroon. Ik wil mijn gewicht deze keer goed aanpakken en ik wil het niet weer laten versloffen over een paar jaar. Het is echt belangrijk dat ik mijn minimaag beschouw als een hulpmiddel en niet als een wondermiddel. Ik merk het meteen als ik me een dag niet aan de voedingsrichtlijnen houd want dan voel ik me zo slap als een vaatdoek. Kortom, ik moet goed letten op mijn eiwitten en niet gaan snoepen. Niet dat ik dat nu echt in huis haal, maar laat ik dat dan ook vooral zo houden.

Voorlopig wil ik dus vooral zo door gaan. Ik neem inmiddels vaker de trap dan de lift, ik wandel of fiets naar mijn werk en ik ben ook alweer naar de sportschool geweest. Nu maar hopen dat het gewicht naar beneden blijft gaan en mijn energielevel omhoog, maar op dit moment heb ik daar wel vertrouwen in.

Wil je meer lezen over mijn operatie en het afvallen? Volg dan mijn (Engelse) blog!