Tijdens mijn zoektocht naar een nieuwe serie op Netflix kwam ik Workin’ Moms tegen. Een comedy over het moederschap, dat klonk voor mij als een herkenbaar verhaal. Ik werk dan niet buiten huis, maar ik hoopte wel iets te herkennen. Eerder schreef ik voor Filmgeek al een stukje over de eerste drie afleveringen van deze serie, maar vervolgens heb ik de rest van het eerste seizoen ook gekeken.
Workin’ Moms
Het zwangerschapsverlof is voorbij. Deze vier moeders moeten weer aan de slag en tegelijkertijd het hoofd bieden aan hun kinderen, bazen, liefde en het leven in Toronto. In deze serie maak je kennis met Kate, die in de keiharde wereld van de marketing wil concurreren met haar mannelijke collega’s. Er is Frankie, de makelaar die last heeft van een postpartum depressie, maar niet goed weet hoe ze hulp kan zoeken. Deze hulp vindt ze bij Anne, die psychiater is, maar ook zwanger blijkt van haar derde kindje (terwijl de tweede net 8 maanden is.) En als laatste is er Jenny, die eigenlijk niet terug wil naar haar oude baan in de IT, maar haar man is bezig met het schrijven van een script en is daarnaast stay-at-home-dad. De vier dames zijn door hun ‘mommy and me’ groep goede vriendinnen geworden.
Mijn mening over deze serie
Ik vond het een heerlijke serie om even te ontspannen. Het zijn afleveringen van ongeveer een half uur, waardoor je ze gemakkelijk even tussendoor kunt kijken. Ideaal als je kinderen normaal gesproken de tv overnemen. Verder hoef je er niet teveel bij na te denken. De personages zijn gruwelijk cliché, maar ik vond dat wel leuk om naar te kijken. De onderwerpen die voorbij komen zijn super herkenbaar, maar uiteraard behoorlijk uitvergroot om het vermakelijk te houden. Dat wil niet zeggen dat er alleen maar gelachen wordt. Je ziet vier moeders die alle ballen in de lucht proberen te houden en of ze nu wel of niet werken, het is net alsof je het als mama nooit goed kunt doen. Dat vind ik zelf erg herkenbaar. Zo komt bijvoorbeeld de keuze tussen borst- en kunstvoeding aan bod en zie je hoe de relaties tussen de moeders en hun partners verandert door de komst van de baby. Ook worstelt één van de moeders met een postpartum depressie. Dat is wel een serieus onderwerp. Toch is de serie nooit écht zwaar of deprimerend, het wordt wel op een luchtige manier gebracht. Voor nu heb ik alleen het eerste seizoen van Workin’ Moms gezien. Misschien dat ik het tweede en derde seizoen nog wel een keer ga kijken, maar ik ga nu eerst eens op zoek naar een nieuwe serie. Er staan er tenslotte nog genoeg op mijn Netflix lijstje.
Welke series kijk jij op dit moment?
Geef een reactie