Vandaag was ik bezig met het typen van een aantal blogjes, zodat ik die eventueel in kon plannen tijdens mijn vakantie. Het lukte alleen niet goed om me te concentreren op de tekst. De woorden wilden niet komen. Ik heb het verder laten rusten, omdat het bij mij vaak zo werkt dat als het nu niet lukt, het vanzelf wel een keer komt. Het verhaal schrijft zichzelf uiteindelijk wel een keer en anders was het gewoon geen goed verhaal, in mijn ogen. Dan komt er wel weer iets nieuws.
Toch bleef het een beetje aan me knagen. Ik was de hele dag enorm zenuwachtig. Niet voor de vakantie zelf, want daar heb ik zin in. Ook niet echt voor het voetbal, want dat is uiteindelijk maar een spelletje. Het enige wat echt bleef hangen was ‘we gaan straks vliegen’. En dat vind ik het minst leuke onderdeel van reizen. Ik zou bijna stellen dat ik een soort van vliegangst heb, zo zenuwachtig ben ik er altijd voor, maar ik doe het wel als het niet anders kan. Het is ten eerste nu eenmaal de enige (of snelste) manier om op bepaalde bestemmingen te komen en ten tweede wil ik me ook niet laten kennen. Bijna iedereen durft te vliegen, dus ik ook. En dus stap ik ook vannacht weer over mijn angst heen en het vliegtuig in.
Vorig jaar heb ik voor het eerst ‘alleen’ gevlogen. Dat ging best goed, ondanks dat ik van niemand zijn of haar hand fijn kon knijpen tijdens het opstijgen en landen. Ik had voor het eerst ook niemand om mee te praten en dus had ik veel tijd om erover na te denken waarom ik me nou zo rot voel bij het vliegen. Ik denk dan altijd aan een rottige vlucht die ik ooit heb gehad, 14 jaar geleden, maar dat is het ook niet helemaal. Ik ben eigenlijk helemaal niet bang dat het vliegtuig neerstort (hoewel dat natuurlijk zou kunnen gebeuren), maar ik ben nu eenmaal geen fan van kleine ruimtes. Zo vind ik liften al niet grappig bijvoorbeeld, maar bij een vliegtuig is dat nog erger. Als je geen zin meer hebt, kun je niet zomaar even de deur open doen en eruit stappen. Het voelt dus alsof ik opgesloten zit.
Nu ik het heb opgeschreven, hoop ik dat ik het weer kan loslaten. Dan stap ik straks lekker in de auto richting Schiphol, om vervolgens naar Kreta te vliegen. Ik heb veel zin in de vakantie, dus dat komt wel goed. En wie weet maak ik, als er internet is in (de buurt van) het hotel, de drafts die ik heb staan voor andere blogjes nog wel af.
Lauradenkt
Nou, je bent niet de enige hoor! Ik heb er zelf geen last van, maar ik kan me er wel wat bij voorstellen.
Serena
Och, zo heeft ieder zijn ding… Ik vind het persoonlijk heerlijk om te vliegen, heb het ook al ontzettend vaak gedaan. Prachtig om te zien hoe alles kleiner wordt!!!
Shanti
Ik vind vliegen zelfs saai. Het opstijgen en landen is altijd wel leuk maar eenmaal in de lucht is het saai hihi
Marcella
Ik vind het ook altijd spannend. Vooral als we geen rij voor twee hebben, maar een rij met stoelen. Dan is het mijn grootste angst om iemand naast me te krijgen die de complete rij afsluit doordat ie meteen gaat slapen. En terug uit Amerika werd die angst nog werkelijkheid ook… Niet erg fijn dus! Gelukkig hebben we naar Canada weer fijn twee stoelen naast elkaar en een groot toestel. Dan vind ik die 9 uur een stuk minder eng.
Roxanne
Ja dat is herkenbaar. Naar Helsinki vloog ik alleen en de man naast me viel als een blok in slaap en sprak ook geen Engels of zo.
Sandra
Ik heb twee keer gevlogen en vond het allemaal meevallen uiteindelijk. Het opstijgen en landen vind ik minder plezierig en de turbelentie, maar voor de rest overleef ik het allemaal wel. En anders maar niet…
Het waren korte stukjes. Geen idee of ik het vliegen nog steeds leuk zal vinden als we wat verder weg zouden gaan, maar de optie om dan maar met de boot te gaan vind ik al helemaal niks. Stel dat die zinkt…. dan toch maar liever het vliegtuig.
Caroline
Succes met vliegen
Vergeet niet te genieten van je vakantie!
Liefs