Vermoeden van lactose intolerantie

Vorige week ben ik met Marcel naar onze huisarts geweest. Hij kreeg steeds meer vervelende klachten, zoals buikpijn en gedonder met zijn darmen. Hij is pas drie en het is soms lastig te bepalen wat er aan de hand is, maar mijn moedergevoel vertelde me dat er iets niet helemaal goed was. Daarom besloot ik toch maar eens met hem langs de huisarts te gaan. Mijn vermoeden was dat het iets met zijn voeding te maken heeft en ik dacht zelf eigenlijk aan lactose intolerantie.

Marcel heeft eigenlijk al zijn hele leven een soort van haat-liefde verhouding met melk. Als baby had hij last van reflux en veel spugen. Hij had als baby medicijnen tegen misselijkheid en om zijn maag rustig te houden en we gingen regelmatig naar de kinderarts. Omdat hij een laag geboortegewicht had, was het wel belangrijk dat hij zijn voeding goed binnen kreeg. Gelukkig leek hij over de reflux heen te groeien en konden we de medicijnen na een half jaar afbouwen. Toch had hij af en toe nog momenten dat hij uit het niets moest overgeven. Ik kon er nooit de vinger opleggen waar dit nu mee te maken had. Eerst dachten we aan wagenziekte, maar het kwam ook wel eens voor als we niet in de auto zaten. Wanneer dit gebeurt, zit hij altijd een tijdje te klagen en kreunen voordat hij daadwerkelijk moet spugen. Uiteindelijk kwam ik tot de conclusie dat hij elke keer dat hij moest overgeven vlak daarvoor een zuivelproduct binnen had gekregen. Ook had Marcel vaak buikpijn als hij bij één van zijn opa’s en oma’s geweest was. Daar drinkt hij meer melk, eet toetjes en er is vaak wel iets lekkers in huis zoals koekjes, ijs of chocolade. Al deze dingen bij elkaar zorgen ervoor dat ik denk dat hij niet zo goed tegen lactose kan, maar goed, ik ben geen arts.

Naar de huisarts

Ik hoopte eigenlijk dat Marcel getest kon worden op lactose intolerantie, zodat we snel antwoord zouden krijgen. Helaas dacht onze huisarts daar anders over. Hij was het wel met me eens op basis van mijn verhaal en vond het een goed plan om te kijken of dit de oorzaak is, maar vond Marcel te jong om hem door te verwijzen voor een test. Hij vertelde ook dat sommige kindjes er weer overheen groeien. De enige manier om erachter te komen, is door lactose een aantal weken te vermijden om te kijken hoe dat gaat en het daarna weer te geven om te kijken of de klachten terug komen. Dat duurt wat langer, maar het werkt uiteraard wel.

Toen begon voor ons de zoektocht. Waar zit lactose eigenlijk allemaal in? Dat is nog een flinke lijst en we moeten echt even goed uitzoeken wat Marcel de komende weken allemaal wel en niet mag eten en drinken. Gelukkig vond ik op de site van Arla een handige lactose checker. Deze stuurde ik ook meteen door naar de opa’s en oma’s. Dan is het nog de vraag welke producten wel en niet lekker zijn. Zelf is hij er gelukkig wel rustig onder. Als ik hem vertel dat hij buikpijn krijgt van een bepaald product, legt hij zich er vrij snel bij neer, ook al vindt hij het erg lekker en heeft hij er zin in. Dit zegt mij dat we in ieder geval gelijk hebben wat zijn klachten betreft. Ik denk dat hij anders veel meer zou tegen sputteren als ik ‘nee’ zeg op iets wat hij normaal gesproken wel mag hebben.

Afwachten

Nu is het afwachten. We zijn bijna een week bezig en ik heb het idee dat het iets beter met hem gaat, maar we kunnen voorlopig nog niet echt iets zeggen. Ergens hoop ik wel dat dit het is, zodat we niet straks alsnog allerlei testen moeten doen of dat we nog andere dingen uit moeten sluiten. Lactose intolerantie is misschien niet handig, maar het is wel iets waar je rekening mee kunt houden. Ik hoop natuurlijk vooral dat Marcel daarmee dan van zijn klachten afkomt. Dat is voor mij het belangrijkste.