Verloren…

geplaatst in: Familie | 11

miss you alreadyBron

Een paar weken geleden schreef ik al eens over mijn oom. Vanaf dat moment ging hij elke dag verder achteruit. Afgelopen vrijdag werden mijn ouders gebeld dat ze erheen moesten komen. Ze pakten hun tas in voor een week, want het was duidelijk dat dit snel zou gaan. En dat ging het ook. Zaterdagmorgen werd ik gebeld. Het was voorbij. Hij had de strijd tegen zijn kanker verloren. Vreselijk nieuws, al was het anderzijds zo duidelijk dat het niet meer ging zo. Hij was zo mager geworden en hij was zichzelf eigenlijk al niet meer. Het was heel verdrietig om hem zo achteruit te zien gaan al die tijd. En 43 is veels te jong. Ik hoop heel erg dat hij de rust gevonden heeft die hij verdient. Wij gaan hem wel ontzettend missen.

Het wordt een zware week, met de crematie in het vooruitzicht. Ik vind het erg moeilijk om mijn oma, mijn ouders en mijn nichtje & neefje zo verdrietig te zien. Als ik één van hen spreek, stromen ook bij mij de tranen weer over mijn gezicht. Gelukkig heb ik veel steun, niet alleen van Huib maar ook van mijn lieve vriendinnen die vanaf verschillende afstanden met me meeleven. Daar ben ik dankbaar voor. Het komt met mij wel goed, maar vandaag nog even niet.

11 reacties

  1. Kim

    Je moet jezelf de tijd gunnen om het een plek te geven.
    Veel sterkte meid, je weet mij te vinden <3

  2. Riz

    Jeetje.. Neem de tijd die je nodig hebt om dit verlies een plek te geven.

    Sterkte de komende tijd en weet dat je niet alleen bent in dit verdriet en dat je het niet alleen hoeft te dragen..

  3. Sanne

    Lieve Rox!

    Je weet me te vinden. Ik vind het zo erg voor jullie en ook voor je oma. Dat het lieve mensje dit nog moet meemaken op haar leeftijd.
    Heel veel sterkte en een dikke knuffel!

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.