Verliefd op Finland

Ik ben verliefd… Op Finland! Wat een prachtig land is dat, met zoveel groen en mooie meren. Ik heb het ontzettend naar mijn zin gehad en wil er zeker meer van zien in de toekomst. Mijn vakantie naar Finland was vrijdag alweer voorbij, maar ik zal vandaag eens een reisverslag typen voor mijn blog.

Maandagmorgen vertrok ik. Om 7 uur ’s morgens begon de reis naar Schiphol met het openbaar vervoer. Dat was goed te doen. H. is meegereisd om me uit te zwaaien, dus het eerste stuk was ik nog niet alleen. Na het inchecken (dat is nog best een avontuur tegenwoordig?) zijn we nog even koffie gaan drinken samen, zodat ik niet zo lang hoefde te wachten, en daarna was het tijd om afscheid te nemen. Ik ging richting beveiliging en H. bleef achter. Uiteraard piepte het poortje en werd ik grondig onderzocht. Na twee keer fouilleren en een handscanner kwamen ze tot de conclusie dat mijn BH de boosdoener was en dat was op zich niet gevaarlijk, dus ik was goedgekeurd. Ik had het gevoel dat ik nog behoorlijk wat tijd over had, maar dat viel eigenlijk reuze mee. Na een rondje door de boekwinkel en het kopen van eten en drinken voor de reis, was het alweer tijd om richting de gate te lopen. Op Schiphol vliegt zelfs de tijd, was de conclusie van de ochtend.
Het vliegen zelf viel reuze mee. Hoewel ik een Finse jongen naast me had zitten die compleet in coma lag en lekker veel ruimte in beslag nam (lekker handig, als je er even langs wilt om naar het toilet te lopen), zat ik verder prima. Met een boek in mijn handen en muziek in mijn oren was het snel weer tijd om te dalen. En zo kwamen we een half uur eerder dan gepland in Helsinki aan.
Met een uitgebreide routebeschrijving van Sabrina in mijn hand ging ik op zoek naar de bus richting Tampere. Helaas was zij ervan uit gegaan dat ik zou landen bij Terminal 2 en stond ik bij Terminal 1. De route klopte dus niet. Gelukkig kon het meisje bij de kiosk me de weg wijzen en zo vond ik het alsnog. In Hämeenlinna moest ik uitstappen en daar stond Sabrina al op mij te wachten. Het was ontzettend fijn om haar weer te zien! We zijn een stukje door het stadje gelopen, hebben pizza gegeten en boodschappen gedaan en daarna zijn we naar Tuulos gereden, het dorpje waar ze woont. De rest van de avond hebben we heerlijk lui in de tuin zitten kletsen. Ik was stiekem best moe van de hele reis.

Dinsdagmorgen werd ik wakker in het logeerbed. Na een knuffelsessie met één van haar drie katten was het tijd om op te staan en de douche op te zoeken. Het werd vandaag een spannende dag. Sabrina is druk op zoek naar een nieuwe baan en ze had een sollicitatiegesprek in Hämeenlinna. We reden dus weer richting de stad en daar zijn we eerst wat winkels op gaan zoeken. Ik heb ansichtkaarten gekocht en bij de VVV een stapel folders meegenomen over Finland (ter voorbereiding van een langere reis volgend jaar, of later) Terwijl zij haar gesprek had, heb ik kaartjes zitten schrijven en de folders door zitten bladeren in een cafeetje om de hoek. Na het gesprek zijn we gaan lunchen en heeft ze me het kasteel laten zien. Gelukkig was het toen weer droog, want het had de hele ochtend geregend.
’s Avonds was het zonnetje er weer en zijn we met Antti (haar vriend) richting Aulanko gereden. Daar staat een toren op een heuvel en vanaf dat punt heb je een fantastisch uitzicht over een groot meer en een heleboel groen. Het was echt prachtig! Ik heb een heleboel foto’s gemaakt. Daarna zijn we nog een stuk naar beneden gelopen om te kijken naar een standbeeld van beren wat daar stond. Ik had het gevoel dat ik naar de sportschool was geweest, zo zwaar was het trap lopen. Dat zegt ongetwijfeld iets over mijn conditie, maar aan die heuvels ben ik ook niet bepaald gewend. Na Aulanko zijn we doorgereden naar Hämeenlinna, waar we bij het meer prachtig uitzicht hadden over het kasteel, terwijl de zon langzaam onder ging. Hier heb ik ook een heleboel foto’s van gemaakt. Na deze inspanning was het tijd voor McDonalds. Ik moest erg lachen om de milkshake met ‘lakritsi’, die gekke Finnen stoppen overal drop in! Natuurlijk moest ik dat even proeven en ik vond het eigenlijk wel heel lekker. Thuis hebben we de avond afgesloten met de film “Juno”, dat blijft echt een ontzettend lief verhaal en ik ben dol op zulke dialogen.

Jonna, de beste vriendin van Sabrina, had gevraagd of wij langs zouden komen deze week. Dat leek mij wel gezellig, dus we gingen woensdag richting Tampere om Jonna te ontmoeten. Omdat het te warm was in de tuin (het was namelijk 30 graden), zijn we naar de stad gereden voor een kop (ijs)koffie en een paar boekwinkels. Dat is altijd gevaarlijk. Ik kwam met een paar kaartjes weer naar buiten, maar heb een paar mooie Engelstalige boeken gezien over muziek die ik graag had willen kopen. Ik heb me toch maar ingehouden. We hebben in de stad een pizza gegeten en zijn toen koffie gaan drinken bij Santiago, een vriend van Jonna. Daar heb ik voor het eerst in mijn leven waterpijp gerookt (met mintsmaak/geur) en we hebben wat zitten kletsen. Dat was nog best lastig, omdat Santiago slecht Engels sprak. Er werd dus ineens ook veel Fins gesproken om me heen. Ik snap niet zo goed waarom ik dan toch nog ga zitten luisteren, want ik kon er niks van maken en daar krijg je best hoofdpijn van! Na dit bezoekje hebben we Jonna weer thuis gebracht en daarna zijn we terug gereden naar Tuulos, waar we voor het slapen gaan nog een aflevering van House hebben gekeken.

Luid miauwend staat één van de katten donderdagmorgen voor het raam van de logeerkamer. Ze wil graag naar binnen. Nadat ik haar heb binnengelaten, barst er een enorme onweersbui los. Ik heb me me nog maar een keer omgedraaid om in bed. Uiteindelijk hebben we er een redelijk rustige dag van gemaakt. Het blijft af en toe regenen en onweren, en dan klaart het weer snel op. De zon voelt fel en heet aan dus buiten lopen voelt niet lekker. We hebben snel even boodschappen gedaan, ik heb mijn tijdschriften gelezen en we hebben nog een aflevering van House gekeken.
In de avond zijn we nog een keer richting Aulanko gereden, omdat het uitzicht daar zo verschrikkelijk mooi is. Daar wil ik nog wel een keer van genieten. We hebben een ijsje gehaald (lakritsi met citroen, echt een aanrader!) en daarna zijn we terug gelopen naar de auto. Onderweg naar Hämeenlinna vonden we een plekje waar je het kasteel vanaf de andere kant kunt zien, daar zijn we dus even gestopt om foto’s te maken. Sabrina kende dit plekje nog niet, maar het is zeker voor herhaling vatbaar. In Hämeenlinna halen we de ouders van haar vriend op van het busstation, want zij komen net terug van een reis naar Amerika. We brengen ze thuis en drinken daar even koffie terwijl ze ons de foto’s laten zien van de reis. Daar word ik ook wel jaloers van, als ik de foto’s zo zie. Helaas spreken zij ook vooral Fins en na een paar dagen heb ik dat nog niet echt onder de knie.
Ik ben die avond redelijk op tijd naar bed gegaan, omdat ik best wel moe was van alle indrukken van de hele week. Toch lig ik nog uren na te denken over de volgende dag. Ik word toch altijd een beetje onrustig van reizen? Uiteindelijk val ik wel in slaap en al snel is het ochtend.

Sabrina lag nog lekker te slapen vrijdagochtend, dus ik heb vast gedoucht en mijn koffer ingepakt. Daarna ben ik in de tuin gaan zitten met de katten. Het was heerlijk stil achter en het ochtendzonnetje was goed te doen. Na een tijdje kwam Sabrina erbij zitten en we hebben de week nog eens doorgenomen. Veels te snel moeten we terug naar Hämeenlinna, waar we afscheid van elkaar namen bij de bus. Ik wilde graag een bus eerder nemen en dat was maar goed ook! Zo goed als de busrit op de heenreis verliep, zo dramatisch was hij nu. De bus kwam luid piepend vooruit en het leek wel alsof er een soort van wekker af ging de hele reis. Af en toe stopte de chauffeur en dan kwam hij met een soort van gieter aanlopen. Of er iets lek was of dat de bus oververhit was, weet ik niet, maar ik was behoorlijk blij toen we uiteindelijk op het vliegveld van Helsinki aankwamen. We hadden er best lang over gedaan deze keer, maar ik was nog ruim op tijd.
Het inchecken ging erg snel. Er stonden ook in Helsinki apparaatjes waar je zelf in kon checken en met die papieren kon je zo je bagage inleveren bij de balie. Daar hoefde ik op niemand te wachten (in tegenstelling tot de rij mensen die niet zelf konden inchecken en die uren in de rij moesten staan!) Daarna liep ik door naar security waar ik deze keer ook zo doorheen was. Nadat ik de winkeltjes bekeken had (alle drie?) en een broodje had gegeten, had ik nog ruim een uur over voordat we moesten boarden. Ik trok mijn boek maar vast uit mijn tas en besloot in de buurt van de gate te blijven. Daar leek het er al op dat we vertraging zouden hebben, want het vliegtuig van Finnair bleef maar bij de gate staan. De passagiers zaten er al een uur in, maar de bagage moest ook nog mee en dat duurde allemaal erg lang. Uiteindelijk konden wij dus pas een half uur later instappen dan gepland. Gelukkig verliep alles daarna erg snel en waren we zo in de lucht. Ik zat deze keer naast een Nederlandse jongen die naar een bruiloft was geweest van een vriend en daarna wat had rond getrokken door Finland. We wisselden verhalen uit en daarna ben ik weer verder gaan lezen in mijn boek. Al met al was deze vlucht zo voorbij en we kwamen maar 5 minuten te laat aan op Schiphol. De vertraging hadden we dus weer ingehaald.
Op Schiphol stond H. weer op me te wachten bij de aankomst terminal. Ik heb eigenlijk geen heimwee gehad de hele week, maar was toch blij hem weer te zien. Het betekende alleen wel dat ik weer thuis was en dat de vakantie er alweer op zat. Ik weet in ieder geval zeker dat ik een keer terug wil naar Finland, om meer van dit land te zien! Dat lijkt me echt een keer de moeite waard.