Veertig plus twee

“Hoe lang was je zwanger?” Deze vraag heb ik inmiddels vaak gehoord, van familie, vrienden, artsen en andere mensen. Waarom het zo belangrijk is weet ik niet. Van artsen begrijp ik het trouwens wel. Daar volgt meestal de vraag hoe zwaar Marcel was toen hij geboren werd en of hij gezond was. Gelukkig wel. Het antwoord op de eerste vraag is veertig plus twee. Ik was veertig weken en twee dagen zwanger.

Er zijn ruim negen maanden voorbij sinds de bevalling. Vandaag is Marcel precies veertig weken en twee dagen oud. Dat is toch wel een bijzonder moment. Hij is nu net zo lang uit mijn buik als dat hij erin gezeten heeft. Daar wilde ik toch wel even bij stil staan. Ik beschreef eerder al hoeveel er veranderd was na zes en negen maanden, dus daar wil ik nu niet te lang bij stil staan.

Als ik naar de foto’s kijk van de eerste weken, dan kan ik me al bijna niet meer voorstellen dat Marcel ooit zo klein is geweest. Inmiddels is hij langer dan de gemiddelde jongen van zijn leeftijd en hij kan elke dag meer. Een echte baby is hij al niet meer. Gelukkig hebben we heel veel foto’s gemaakt, dan kunnen we altijd even terug kijken naar hoe het in het begin was. Dat ga ik ook zeker blijven doen.

Nu al deze mijlpalen voorbij zijn, gaan we ons voorbereiden op de volgende. Zijn eerste verjaardag. Nu lijkt het nog ver weg, maar over minder dan drie maanden is het al zover. Binnenkort dus eens na gaan denken hoe (en waar) we dat gaan vieren.