Thuis naar school in lockdown 2

Morgen is de kerstvakantie voorbij en moet iedereen weer (zoveel mogelijk) thuis aan de slag met school of werk. Om maar even met de deur in huis te vallen: Ik zie daar als een berg tegenop. Ja het kan allemaal erger, maar alsnog heb ik geen idee van wat me allemaal te wachten staat.

2020 vs 2021

Het grote verschil tussen vorig jaar en nu is dat we toen allemaal angstig waren en helemaal geen idee hadden van wat ons te wachten stond. De scholen sluiten, klonk toen als een fantastisch idee. Dan zouden we dat virus wel even een poepie laten ruiken. De werkelijkheid was dat we geen idee hadden wat ons overkwam en dat de docenten stel op sprong een manier moesten vinden om de kinderen op afstand van enige vorm van onderwijs te voorzien. Ik vond dat ze dit bij ons fantastisch deden. We kregen elke week een pakket met zowel werkjes als knutselspullen en linkjes naar leuke en leerzame filmpjes in het thema. Daarnaast konden we op één online leerprogramma inloggen om te oefenen met onder andere taal en rekenen.

Ik weet nog dat we dit pakket niet altijd even braaf gebruikten. Marcel was nog 4 jaar oud en niet leerplichtig en ik besloot al vrij snel dat ik de rust in huis behouden het belangrijkste vond. Dus we speelden in de tuin, bakten koekjes en dansten op blije muziek. Als het even kon verzon ik manieren om te oefenen met tellen of met het leren van letters en voor de rest vond ik het wel gezegend. Ik wilde vooral niet dat Marcel angstig werd en dat gebeurde ondanks alles nog regelmatig. School voelde dan toch minder belangrijk dan er voor hem zijn. Gelukkig heeft hij geen echte achterstand opgelopen in 2020, dus het was allemaal ok zo.

Lockdown en leerplicht

Deze keer voelt het anders. De lockdown zat er al een tijdje aan te komen en toen het eenmaal zo was, konden we het aan de kinderen nog even uitleggen als een langere kerstvakantie. Aan deze vakantie komt nu een einde en morgen moet Marcel weer ‘aan de bak’. Deze keer voelt het anders. Hij is nog steeds een kleuter, maar hij is nu wel 5 jaar oud en dus leerplichtig. Dit zorgt ervoor dat ik me gevoelsmatig meer verplicht voel om de leerstof serieus te nemen. De vraag is, hoe serieus? Uiteraard staat ons welzijn nog altijd op de eerste plaats, maar ik merkte bij mezelf dat ik ermee worstelde.

Gedeelde smart

Gelukkig hebben we social media. Vanmorgen plaatste ik een berichtje op Twitter waarin ik liet blijken dat ik er tegenop zag. Ik was duidelijk niet de enige. De gesprekken die daarna volgden met zowel ouders als leerkrachten, gaven me een beter gevoel. Het is allemaal niet zo zwart-wit. We zitten met z’n allen in hetzelfde schuitje. Hoewel ik nog steeds geen idee heb wat ons te wachten staat qua lesstof en duur van de lockdown, voel ik me wel wat rustiger. Ik ben niet alleen, jullie zijn er ook allemaal bij en samen kunnen we dit weer.

Ik hoop dat ik dit gevoel kan vasthouden tot morgenochtend. Om 9.30 hebben we de eerste video meeting met Marcel zijn (nieuwe) juf en klas en dan horen we vast wel wat er van ons verwacht wordt. Verder ga ik eens nadenken over wat leuk is voor Espen om te doen aan tafel, zodat ik met beide mannen tegelijk bezig kan zijn. Hopelijk komt alles dan vanzelf goed.

Zet ‘m op allemaal!

Ik wens al mijn mede-ouders en andere thuiswerkers heel veel succes en sterkte voor de komende weken. We kunnen dit! En zit je er even doorheen? Stuur me gerust even een berichtje. Samen weten we tenslotte meer dan alleen.