Smalltalk op het schoolplein

Vanmorgen bracht ik Marcel naar school. Toen de kinderen naar binnen liepen, vroeg één van de schoolpleinmoeders of Marcel ook over is naar groep 3. Dat is op zichzelf natuurlijk een hele onschuldige vraag die goed past bij de smalltalk op het schoolplein. Het is echter een vraag waar wij zelf volgende week pas het antwoord op krijgen en dat ligt dan meteen een beetje ingewikkeld. Gelukkig was dit verder een fijn gesprek, maar de vraag bleef de rest van de dag wel bij me hangen.

Kleuteren

De afgelopen tijd las ik al van veel andere kinderen die in (de zomer van) 2015 geboren zijn dat zij na de zomervakantie naar groep drie mogen doorstromen. Logisch ook, als je bedenkt dat die er al twee jaar kleuteren op hebben zitten. En dat is voor ons nu precies het knelpunt met Marcel. Hij volgt zijn eigen weg. Omdat hij niet lekker kon aarden op de peuterspeelzaal en meer begeleiding nodig had, heeft hij een andere weg genomen dan de andere kinderen van zijn leeftijd. Een weg waarbij hij niet alleen leerstof aangeboden kreeg, maar ook de ruimte om te groeien in zijn sociale en schoolse vaardigheden. Dit traject heeft absoluut zijn vruchten afgeworpen, want we zien nu een hele andere Marcel die het ontzettend goed doet in de kleuterklas en die ontzettend goed gaat qua leren op allerlei vlakken. De vraag is dus of dit genoeg is voor groep 3 of dat groep 2 nog beter bij hem past na de zomer.

Leergierig

Marcel is een wijs mannetje. Hij is leergierig, praat graag, wil alles weten en zit vol vragen. Aan zijn intelligentie zal het wat mij betreft niet liggen. Sociaal-emotioneel vind ik het persoonlijk een ander verhaal. Hij kan erg druk zijn, weet soms niet goed wat er van hem wordt verwacht en hij kan zich ook niet altijd uiten met woorden. Hij is nog hartstikke jong en het komt echt wel goed, maar de vraag is wat dan wijsheid is. Enerzijds is er dus de vraag of hij zich niet gaat vervelen in de kleuterklas en anderzijds de vraag of hij het wel gaat redden als hij écht aan de bak moet. Ik weet wel waar Marcels voorkeur ligt. Die wil leren lezen en reken, het liefst gisteren al.

Moedergevoel

En dan is er mijn moedergevoel. Ik zie hoe graag hij dingen wil leren en dat hij ontzettend veel interesses heeft. Hij heeft al zijn doelen voor dit schooljaar behaald (al weet ik persoonlijk niet wat een kind precies moet kunnen en weten om de overstap te maken, ik ben tenslotte geen juf, alleen mama.) Ik zie dat leren hem weinig moeite kost en veel voldoening geeft. Ik zie ook dat hij soms nog moeite heeft met teveel prikkels, samen dingen doen of andere dingen. Daar wringt voor mij de schoen. Daarom heb ik me voorgenomen me gewoon te houden aan het advies van de school. Ik zou hem liever een jaar lang stimuleren met andere dingen dan dat hij voor zijn gevoel gaat falen, want we zijn net zo lekker bezig om zijn zelfvertrouwen op te bouwen. Op de lange termijn is er tenslotte maar één ding dat telt en dat is dat Marcel lekker in zijn vel zit.