Vanmorgen sprak een moeder me aan op het schoolplein. Onze kinderen zitten niet bij elkaar in de klas, maar omdat de broers en zussen van de klasgenootjes van Marcel ook daar op school zitten, staan we wel eens met hetzelfde groepje ouders bij elkaar. Voor en na school wordt er gesproken over de kinderen en andere koetjes en kalfjes. Het schoolplein is een wereld waar ik nog maar kort deel van uitmaakte en waar ik nog niet echt aan gewend was.
En toen kwam corona
De school was een aantal weken helemaal dicht en we zagen alleen de juf nog af en toe bij het ophalen van het huiswerk. Vorige maand ging de school weer langzaam open, maar er is veel veranderd. Bij het wegbrengen hoef ik Marcel alleen maar af te leveren op het schoolplein en spreek ik zelden andere ouders. Bij het ophalen staan we heel soms op anderhalve meter afstand te kletsen, maar eigenlijk gaat het alleen nog maar over corona. Vaak kom ik ’s middags pas op de valreep aangereden. Dan is het al wat rustiger rondom de school en hoef ik Marcel alleen maar op te vangen en weer mee te nemen naar huis. En eerlijk? Mij bevalt het prima. Het kost veel minder tijd. Ja, het is jammer dat er minder persoonlijk contact is met de juffen, maar we appen en er is een heen-en-weer schriftje voor vragen en verhalen. Dat werkt tot nu toe prima. Daarnaast gaat Marcel ook steeds meer zelf vertellen over wat hij gedaan heeft in de klas en met welke kinderen hij gespeeld heeft.
Gevolgen van de coronamaatregelen
Toch merk ik dat de ouders die al langer op het schoolplein staan er anders over denken. Het afzetten van de kinderen en zonder drama afscheid nemen, vinden de meeste ouders prima. Als je kind aan je been gaat hangen en gaat huilen, ga je nu eenmaal niet echt met een lekker gevoel weg. (Ondanks dat je weet dat dat meestal binnen minuten weer over is.) Ik hoor alleen ook dat ze het gezellige kletspraatje met de andere ouders wel missen. Ze vinden het ongezellig zoals het nu gaat. En toch ben ik bang dat deze maatregelen voorlopig niet gaan veranderen. Voor mij is dat dus prima, maar het schoolplein heeft voor sommige ouders dus wel een belangrijke functie. Het maakt een belangrijk onderdeel uit van hun sociale leven. Ik merk aan andere ouders dat ze de gesprekjes echt missen en dat ze door de coronamaatregelen hun ei niet echt kwijt kunnen. Corona heeft dus ook op deze manier een impact op het leven van ouders. Ik ben benieuwd wat hier op langere termijn de gevolgen van zijn.
Hoe is dat voor jou? Vind je het wel prima zo of mis jij de andere schoolpleinouders ook al?
Marianne
Eerlijk? Eigenlijk mis ik het niet meer sinds mijn zoon naar het voortgezet onderwijs ging… Het werd sowieso vanaf groep 7 al minder doordat toen de klassen door elkaar heen werden gehusseld en hij ook nog naar de andere locatie ging. In 8 jaar tijd heeft mijn zoon welgeteld 1 jaar in de klas naast die van de buurjongen gezeten, dus zelfs de buurvrouw kwam ik hooguit buiten de tuin onderweg tegen…
Het is altijd wel fijn om even een praatje te maken, even te gluren hoe het in de klas gaat… maar bereid je er maar op voor… vanaf het voorgezet onderwijs heb je nog maar een heel kleine rol in het leven van je schoolgaande kind 😉
Roxanne
Ja dat is sowieso al anders he? Marcel vertelt nu ook nog 100 uit over zijn klasgenootjes, maar dat wordt ongetwijfeld ook minder als hij ouder wordt.