Peuters spelen nog niet echt samen. Ze spelen hooguit naast elkaar, maar niet écht met elkaar. Anderhalf jaar geleden vond Marcel andere kinderen nog een beetje eng. Ik was vaak al blij als hij een ander kindje in zijn buurt kon verdragen, maar dat gaat steeds beter. Hij maakt steeds meer vriendjes. Sterker nog, afgelopen zaterdag leek het erop dat hij oprecht samen speelde met een ander kindje. Hij wordt steeds meer een kleuter en dat is heel tof om te zien. Daarnaast is die kleine boef van mij ook een beetje verliefd op ons buurmeisje.
Het begon in dit geval op zaterdag aan het einde van de ochtend. Marcel was binnen een beetje onrustig en ik ging even alleen met hem naar buiten. Toevallig stapte onze buurvrouw ook net naar buiten met haar meiden. Haar oudste dochter is ook bijna 4 en Marcel en zij vinden elkaar lief. Voor zover dat gaat bij peuters en kleuters. We besloten om met z’n allen naar het park te wandelen. Toen we het park in liepen, renden Marcel en buurmeisje E lekker voor ons uit. Dat was prima, want beide kindjes gaan nooit echt ver weg en komen altijd weer terug. Wij slenterden er kletsend achteraan met de buggy van de buurvrouw. We liepen langs de dierenweide. De buurvrouw had wat oud brood meegenomen, dus de kinderen hebben de eendjes en andere beestjes gevoerd en zo liepen we langzaam richting de speeltuin.
Nou ja, Marcel en ons buurmeisje renden natuurlijk naar de speeltuin, want die wilden lekker spelen. Toen we dichterbij kwamen, zaten ze samen op de wip-wap. Dat was echt heel schattig. Even later renden ze door naar de glijbaan. Ze gleden, verstopten zich onder de glijbaan en maakten fantasie ijsjes en pannenkoeken. Er waren grote takken van de bomen gewaaid en daar konden ze ook leuk mee spelen. Het was een beetje samen, maar toch nog meer naast elkaar.
Toch wisten ze ons te verbazen. Na een paar minuten vroeg buurmeisje E of Marcel verstoppertje met haar wilde spelen. Ja, dat wilde hij wel. Marcel ging bij de boom staan en telde tot heel veel en zij verstopte zich op een plek die heel erg in het zicht was. Daarna wisselden ze om en Marcel verstopte zich precies op dezelfde plek als waar zij net zat. Het was heel grappig om naar te kijken. Even waren ze samen hetzelfde spelletje aan het doen. Ik zeg even, omdat het uiteraard niet lang duurde. Marcel vond een mooie stok en het buurmeisje was druk bezig met een slakje. En toen gingen ze weer verder met los van elkaar rondjes rennen.
Na de speeltuin zijn we nog even mee gegaan naar de buren, omdat de kinderen nog niet uitgespeeld waren. Er werd nog verkleed, gedanst en samen ‘geslapen’. Marcel vond het erg gezellig. Gisteren kwam hij er nog even op terug toen we in de auto zaten. Hij wilde graag de muziek horen waar ze zaterdag op gedanst hadden en deelde gelijk zijn toekomstplannen even met me. ‘Mama, als ik groot ben, ga ik bij E wonen. Goed?’
Emmy
Superschattig!