Roze of blauw?

Roze of blauw? Dat is de vraag. Krijgen we een jongetje of toch een meisje? Al vanaf het begin kon ik echt niet wachten om uit te vinden wie er in mijn buik zat. Of het een hij of een zij zou worden. Niet omdat het me wat uit zou maken, maar omdat ik graag alles wil weten van die kleine die de komende maanden in mijn buik ‘woont’. Wachten op de 20 weken echo duurde mij eigenlijk nog te lang. Vandaar dat we er voor gekozen hebben om op de Negen Maanden Beurs een echo te laten maken om het geslacht te bepalen.

Ok, ik moet stiekem toegeven dat ik al heel lang graag een zoontje zou willen hebben. Dat komt denk ik omdat ik zelf ook graag een grote broer wilde toen ik klein was. Niet dat ik mijn jongere broer in zou willen ruilen, want nu we ouder zijn maakt het helemaal niet meer uit. Nee, mijn eigen broer is een topper en ik weet zeker dat we alles voor elkaar zouden doen. Toch heb ik gewoon iets met jongetjes.

Rond negen uur ’s avonds waren we aan de beurt voor de echo. Ik vond het sowieso heerlijk om onze kleine weer te zien. Daar kan ik echt geen genoeg van krijgen. Hij lag niet helemaal goed om het geslacht te kunnen zien, maar met een klein porretje was hij wel in voor wat beweging. Hij ja. Toen de echoscopiste me vertelde dat ze kon zien dat het een jongetje was, voelde dat zó goed! Ik kreeg nog meer vlinders in mijn buik. Mijn eigen kleine jongetje. We moeten nu nog ongeveer 24 weken wachten tot hij er is. Wat duurt dat nog lang zeg! We hebben nog genoeg te doen hier in huis om zijn komst voor te bereiden, dus daar houd ik me de komende tijd zeker mee bezig.