Op pad met een Volkswagenbus

Al jaren word ik blij als ik een oude Volkswagenbus zie. Ik ben ongetwijfeld niet de enige die dat heeft. Ik droomde al heel lang over een road trip met een echte Volkswagenbus, maar het leek me ook geweldig om een vintage auto te kiezen als trouwauto in 2018. Kortom, het werd echt eens tijd om een keer te testen of het net zo leuk is als het lijkt. Gisteren werd deze droom werkelijkheid. Wij mochten op pad met één van de Volkswagen T2 busjes van De Volkswagenbus. ’s Morgens om 9 uur stond deze mintgroene oldtimer op ons te wachten. Deze droomdag werd aangevuld met een stralend blauwe lucht en een heerlijke, warme lentezon.

We liepen even om de auto heen en kregen wat uitleg over de bus. De knopjes en hendels zien er uiteraard wat anders uit dan we gewend zijn in onze eigen auto. Ik vond het er meteen prachtig uit zien. Normaal ben ik wel zo iemand die roept ‘ik rijd in alles met vier wielen en een stuur’, maar wegrijden in deze bus was even wennen. Het was een behoorlijk verschil met alles waar ik ooit in gereden heb. Een bus zonder stuur- en rembekrachtiging is één ding, maar als je dan ook nog moet wennen aan de stoel, de spiegels en het feit dat de bus maar vier versnellingen heeft en niet harder kan dan 80-90 km/h dan is dat even slikken. Op papier klinkt het niet zo heftig, maar ik had even nodig. Gelukkig bevonden we ons op een industrieterrein waar ik even een paar rondjes kon ‘oefenen’. Toen ik voldoende moed had verzameld, reed ik de bus naar de snelweg toe. We hadden tenslotte een plan gemaakt.

Het plan was om naar de locatie te rijden waar we heel graag willen trouwen: De Marienwaerdt in Beesd. Daar wilde ik foto’s maken van de Volkswagenbus, omdat het een prachtig landgoed is. Die combinatie leek ons fantastisch. Daarnaast zou dit ook de route zijn die we op onze trouwdag af gaan leggen en het was natuurlijk wel leuk om op die manier de bus te testen. Kortom, we reden met de bus naar Beesd toe en maakten foto’s.

Na de fotosessie op het landgoed wisselden we van plek. Marcel mocht natuurlijk blijven zitten. Hij had de hele dag zo’n beetje de beste plek in de bus. Achterin de bus zijn geen gordels aanwezig en we maakten de kinderstoel daarom vast op de bijrijdersstoel. Hij had geweldig uitzicht voorin de bus en kon alles goed zien. Pel had minder tijd nodig om te wennen aan de Volkswagen T2. Misschien komt dit omdat hij ervaring heeft met vrachtwagens en andere grote voertuigen? Hoe dan ook, hij had het sneller onder controle dan ik en heeft het rijden de rest van de dag op zich genomen.

We reden van Beesd richting Geldermalsen. Hier wonen mijn schoonouders. Zij waren heel enthousiast over de bus en wilden hem graag even van dichtbij bekijken. We hebben daar koffie gedronken en hebben samen met hen een rondje door het dorp gereden, zodat ze de bus ook even goed konden bekijken.

De volgende stop was de verjaardag van mijn broer en schoonzus in Houten. We hadden ruim de tijd en de snelweg is niet de beste plek voor zo’n oud voertuig. Daarom besloten we binnendoor terug te rijden. Wat ik zo mooi vind, is dat je in de Volkswagen T2 geen haast hebt. Zeker als de zon ook nog schijnt. Het werd dus een relaxte tocht langs alle dorpjes tussen Geldermalsen en Houten. We namen de veerpont in Beusichem en Marcel keek echt zijn ogen uit. Onderweg werd er door allerlei mensen naar ons gezwaaid.

Eenmaal in Houten hadden we alsnog tijd over en we parkeerden de bus op het oude dorpsplein. Inmiddels was Marcel in slaap gevallen in zijn autostoel en dus werd het geen terrasje voor ons. In plaats daarvan haalden we blikjes drinken en zaten we in de zon in de opening van de bus. Dat was echt heerlijk. Niet alleen zat ik lekker uit de wind en in de zon, maar het was ook nog eens gezellig. Veel mensen kwamen een praatje maken of wilden even kijken naar de bus.

Ook op de verjaardag werd de bus door iedereen bewonderd. Hier bleek ook weer hoe populair de Volkswagen T2 nog is. Om 18:00 namen we weer afscheid van Minty. Marcel rende er nog een paar keer vrolijk omheen terwijl wij onze spullen terug legden in onze eigen auto.

Het was een mooie ervaring! Of het onze trouwauto gaat worden weet ik nog niet, omdat we nog andere opties willen bekijken. Wel is het een mooie bus. Het idee van een road trip heb ik voor nu wel uit mijn hoofd gezet. Het is ontzettend leuk om met een Volkswagenbus op pad te gaan, maar je hebt daarna wel wat spierpijn in je armen van het zware sturen en met 80 km/h duurt het natuurlijk wel erg lang voor je ergens bent. Dat blijft dus waarschijnlijk gewoon een droom. Ik heb hoe dan ook een heerlijke dag gehad. De zon en de Volkswagenbus waren al ontzettend fijn, maar ik heb ook met volle teugen genoten van mijn mooie gezin. Na alle ‘ellende’ van afgelopen weken was dat echt wel even welkom!

Wil jij ook een keer touren in een Volkswagenbus? Bekijk de verschillende Volkswagenbussen en al hun mogelijkheden op de website van de Volkswagenbus.