Op de helft: 20 weken zwanger

De afgelopen weken zijn voorbij gevlogen en inmiddels ben ik alweer over de helft van mijn zwangerschap. Het gaat best goed met me, maar ik heb momenteel niet altijd energie om te bloggen. Er is eigenlijk genoeg om over te schrijven en inspiratie is het probleem niet, maar ik probeer prioriteiten te stellen en dat betekent dat het hier af en toe wat stiller zal zijn. Gisteren hadden we de 20 weken echo in het ziekenhuis en dus vond ik het nu wel even tijd om een update te typen.

Ik voel me eigenlijk best goed. Ik ben nog steeds wel moe en heel af en toe een keer misselijk (meestal in de avond/nacht), maar verder op dit moment weinig last van kwaaltjes en dat is erg fijn. Mijn buik heeft de afgelopen week een enorme groeispurt gemaakt, waardoor het nu echt wel een zwangere buik is geworden (in plaats van gewoon een dikke buik.) Ook voel ik de kleine man echt elke dag meerdere keren lekkere fanatiek bewegen. Dat laatste is een enorme geruststelling. Ik heb het gevoel dat ik me veel beter voel dan toen ik zwanger was van Marcel. Volgens Pel valt dat wel mee, maar ben ik gewoon niet meer zo snel bang dat er iets mis is met de kleine, omdat het tenslotte de eerste keer ook allemaal goed is gekomen. Misschien is dat ook wel zo. Ik heb nog steeds af en toe buikpijn, maar ik weet nu wel dat het erbij hoort, omdat alles nu eenmaal groeit en oprekt. Ik was ook niet meer zo bang dat het nog mis zou gaan. Het enige spannende was de 20 weken echo. Voor mijn gevoel zou ik daarna pas echt kunnen genieten van dit kleintje en mijn zwangerschap. En genieten wil ik wel graag, want bij Marcel is me dat niet echt gelukt en dat is natuurlijk best wel zonde. Het is uiteindelijk niet iets wat je tien keer mee gaat maken. Tenminste, dat is niet onze planning. Dit zou dus heel goed de laatste keer kunnen zijn.

20 weken echo

Ik had deze echo expres vroeg in de ochtend gepland, zodat Pel makkelijk vrij kon krijgen van zijn werk. Vroeg opstaan is echter niet echt mijn hobby en ook Marcel vond dat niet zo heel leuk. Terwijl hij tegensputterde en ik me probeerde klaar te maken, leek het er niet echt op dat we veel beweging kregen in Pel. Die bleek ziek te zijn en is dan ook thuis gebleven. Ik bracht Marcel naar mijn vader en nam mijn moeder mee naar het ziekenhuis. Hoewel alles er tot nu toe goed uit zag, wilde ik deze echo liever niet alleen meemaken.

De echo zelf ging helemaal goed. De baby is nog steeds een jongen (100% hoor, dit kan echt niet missen!) en alles zit er verder op en aan. Ik had ook wel een hele leuke echoscopiste. Ze vertelde alles en ik moet zeggen dat ik veel nog wel wist van de vorige keer. Ik moest ook wel lachen aan het einde toen ze zei: ‘Ik heb heel erg mijn best gedaan, maar ik heb niets raars of afwijkends kunnen vinden.’ He, wat vervelend nou! Ik kreeg een usb stick mee met een aantal echo foto’s erop en toen was het tijd voor de volgende afspraak.

Na de echo had ik direct een controle afspraak bij de medisch verloskundige. Over de echo hoefden we het eigenlijk niet echt te hebben, omdat alles er gewoon goed uit zag. Verder kreeg ik nog uitslagen terug van bloedonderzoek (check, allemaal goed), werd mijn bloeddruk opgemeten (ook prima) en vroeg ze hoe het met me ging. De verloskundige wil bij de volgende afspraak nog een keer bloed prikken om mijn vitamines te checken en verder hebben we het nog even gehad over de misselijkheid in de avond. Haar conclusie is dat ik moet proberen om nog een keer te eten ’s avonds, omdat het overdag nu wel goed gaat. Dat ga ik dus proberen.

Waterpokken en andere vlekjes

Ik had zelf nog één andere vraag. Marcel had wat vreemde vlekjes en ik vroeg me af of het erg was als hij nu een kinderziekte zou krijgen zoals bijvoorbeeld de waterpokken. Mijn moeder voegde daar aan toe dat ik de waterpokken wel gehad heb, maar dat dit eigenlijk niets voorstelde. Dat was kennelijk alarmerend. Ik moest direct bloed laten prikken om te kijken of ik genoeg antistoffen heb tegen de waterpokken en de verloskundige wilde eigenlijk ook dat ik Marcel even mee nam naar de huisarts om te checken of hij nu waterpokken of een andere kinderziekte had, of dat de vlekjes ergens anders door kwamen. Dat betekende dus dat mijn dag opeens een stuk drukker werd dan gepland. Gelukkig konden we dezelfde middag nog terecht bij onze huisarts. Marcel heeft gewoon een virus en verder weinig bijzonders, dus dat scheelt. Die mocht lekker uitzieken. Uiteindelijk blijk ik ook gewoon genoeg antistoffen in mijn bloed te hebben tegen de waterpokken, dus mocht hij ze toch krijgen, is er niets aan de hand. Ook dat was fijn om te horen. Dat scheelde me weer een ritje ziekenhuis, want de verloskundige wilde me anders direct laten inenten.

Eigenlijk wilde ik gistermiddag al een update schrijven voor mijn blog, maar ik was aan het einde van de dag behoorlijk gesloopt en ben na het eten meteen mijn bed in gedoken. Ik heb wat foto’s op Instagram en Facebook gezet, zodat iedereen wel wist dat alles goed ging met ons, maar verder had ik eigenlijk geen energie meer over. Ook vandaag ben ik nog moe dus ik ga nog even fijn uitrusten.