Op controle bij de kinderarts

Als ouders wil je eigenlijk maar één ding: Dat alles goed gaat met je kleintje. Of in ieder geval zo goed mogelijk. Marcel is over het algemeen een makkelijk en vrolijk mannetje. Hij huilt weinig en meestal als hij een keel opzet, dan heeft dat een goede reden. Ik kan redelijk gemakkelijk met hem communiceren, ondanks dat hij natuurlijk nog niet kan praten. Toch zijn er ook momenten waarop ik even geen idee heb waarom hij huilt. Hij kan het ook niet uitleggen en dan voel je je toch even machteloos. Die momenten zullen de meeste ouders wel herkennen.

In oktober liep het allemaal niet zo lekker met onze kleine man. Hij dronk niet zo goed en begon na de fles telkens te huilen. In het weekend liep het wat mij betreft uit de hand. Hij dronk bijna niet meer en ik was het zat. We belden de huisartsenpost en mochten langs komen. We werden al snel weer naar huis gestuurd, omdat Marcel nog niet uitgedroogd was. We moesten maar in de gaten houden of hij nog natte luiers had en kijken of het dan goed zou gaan. Ik wilde dat graag voorkomen en begon met het geven van kleinere flesjes, meerdere keren per dag. Ook begon ik met het bijhouden van de vochtbalans. Hierdoor kreeg hij iets meer melk binnen, maar het huilen stopte niet. Ook ging hij steeds meer spugen. Het rook vreselijk zuur en ik dacht dat hij last had van reflux. Hier had ik het met onze eigen huisarts al een keer over gehad en op aanraden van haar waren we johannesbroodpitmeel gaan toevoegen aan de voeding. Dat leek alleen niet veel te helpen.

De volgende dag ging het niet beter en we belden weer naar de huisartsenpost. Weer werd ons verteld dat er niets aan de hand was. We lieten ons niet door een arts-in-opleiding naar huis sturen met een kindje dat zo duidelijk niet lekker in zijn vel zat. Tegen haar advies in mochten we toch bij de kinderarts langs op de spoedeisende hulp. Na een paar uur wachten, kregen we dan eindelijk een arts te zien. Inmiddels was Marcel helemaal gecontroleerd en hadden ze ook bloed en urine afgenomen. De kinderarts stelde me twee vragen en toen was het voor haar duidelijk dat hij last had van reflux. In principe spugen alle baby’s en hebben ze allemaal last van reflux, maar de ene baby heeft er gewoon meer last van dan de andere. Marcel had dus pech, maar ik was blij dat er eindelijk een arts was die ook kon zien dat hij ergens last van had. Ik was zo ontzettend blij dat er naar ons geluisterd werd. We kregen medicijnen mee en we mochten bij haar onder controle blijven. Na een paar dagen sloegen de medicijnen aan en sindsdien heeft Marcel niet meer gehuild na zijn fles.

Inmiddels zijn we een paar maanden verder. Marcel is enorm gegroeid en het gaat erg goed. De kinderarts is geweldig. We zitten eigenlijk altijd op één lijn qua medicatie, voeding en de gezondheid van de kleine. In januari hebben we voor het eerst besloten om de dosering van zijn medicatie niet op te hogen, om te kijken of dat goed zou gaan. Alles bleef eigenlijk hetzelfde. Stiekem zijn we al een beetje gaan afbouwen en ook daar kwam geen echte reactie op van zijn kant. Zou hij er nu al overheen gegroeid zijn? De verwachting was altijd al dat dit ergens tussen de zes en twaalf maanden zou gebeuren, dus dat kon heel goed zo zijn.

Vandaag had Marcel weer een afspraak staan bij de kinderarts. Hij werd zoals altijd gewogen en opgemeten door de assistente en daarna kwam de arts zelf bij hem kijken. Ze kwam lachend binnen en vertelde me dat ze hem er goed uit vond zien. Dat magere, huilende ventje waarmee we in oktober binnen kwamen is inmiddels uitgegroeid tot een gezonde, lachende baby met zelfs hier en daar wat babyvet. Het gaat onwijs goed. Ook nu was het al snel duidelijk wat we zouden doen. Ik wilde namelijk graag stoppen met de medicatie en zij vond dat dit wel kon. Uiteraard met de afspraak dat we contact opnemen zodra de situatie achteruit gaat, maar dat is logisch. Als het goed gaat, hoeven we helemaal niet meer terug te komen.

Opgelucht liep ik samen met Marcel het ziekenhuis weer uit. Het gaat goed met hem. Dat wist ik al, maar het is toch fijn om dit ook van de kinderarts te horen. We kunnen gewoon zo doorgaan en het hoofdstuk ‘reflux’ kunnen we afsluiten.