In juni zijn onze Chester en Mike twee jaar geworden. Dat betekende ook dat we weer een afspraak mochten maken bij de dierenarts voor de jaarlijkse controle en vaccinaties tegen kattenziektes. Gisteren was het zo ver. ’s Morgens ging het kattenluikje dicht (tot grote frustratie van de heren), zodat ze thuis zouden zijn als we weg moesten. Aan het einde van de ochtend stopten we ze in de reismandjes en we reden, met twee luid miauwende katers, naar de dierenarts toe.
Als eerste was Mike aan de beurt. Hij kwam uit de reismand en begon meteen kopjes te geven aan de dierenarts. Hij ging er uitgebreid voor liggen en wilde lekker veel aandacht. Het was best wel grappig. De dierenarts zei ook dat de meeste katten het helemaal niet zo leuk vinden daar en dat Mike wel extreem knuffelig was. Dat was natuurlijk ook erg leuk. Het is ook een ontzettende knuffelkont. Verder waren er gelukkig geen bijzonderheden. Na de vaccinatie haalde Mike wel even uit, maar ja, dat was te verwachten.
Daarna was Chester aan de beurt. Die kwam een beetje aarzelend op de tafel en was iets terughoudender. Mike liep ondertussen ook nog los en samen waren ze de ruimte aan het verkennen. Chester is net iets kleiner en slanker dan Mike, maar beide zijn helemaal goedgekeurd qua gewicht en ook qua gezondheid. Toen ook Chester zijn prik had gehad, waren we klaar. De katten kregen nog een lekker snoepje en mochten daarna hun mandjes weer in.
We namen afscheid van de dierenarts en in principe ’tot volgend jaar!’
Geef een reactie