Op avontuur bij Ikea

Na mijn blogje over het ruimtegebrek hier in huis is er iets veranderd. Ik had onverwachts een financiële meevaller en H. en ik zijn op avontuur gegaan bij Ikea. Ik zeg ‘avontuur’, maar dat had het wat mij betreft niet hoeven zijn. Ik wist precies van tevoren wat ik wilde hebben (een vakkenkast, en mandjes voor erin) en wat me dat ging kosten. Ik had zelfs de locaties van de producten in het magazijn heel erg oldskool op mijn hand geschreven. Ik voelde me goed voorbereid op deze klus.

Vol goede moed reden wij die middag naar Ikea. Daar aangekomen wilde ik recht op mijn doel aflopen. Even snel de winkel door om wat manden te scoren die in onze nieuwe kast zouden komen. Dat bleek nog niet zo makkelijk. In het juiste gangpad keek ik om me heen en ik kon niet vinden wat ik zocht. Volgens de verkoper waren deze manden namelijk op. Ik zag de manden in kwestie wel voor mijn neus staan, maar die waren volgens hem niet voor de verkoop. Nee, er zat namelijk geen prijskaartje aan. Het voelde een beetje alsof ik op zoek was naar een paarse krokodil. Boven hadden ze er echter nog precies 69 liggen volgens hem. Kortom, wij konden rechtsomkeert maken, terug naar boven lopen en daar lagen inderdaad nog genoeg van deze manden. Op weg naar beneden hebben we een korte tussenstop gemaakt in het restaurant (gewoon, omdat het kon, en omdat mijn humeur tot onder het vriespunt gedaald was en het dus beter zou zijn voor bovengenoemde verkoper als ik een volle maag zou hebben!). Daarna liepen we naar het magazijn. We gooiden de dozen die we moesten hebben op de kar, legden de manden erop en… Verrek! In dit gangpad, stond een enorme bak vol met precies die manden die ik wilde hebben. Waarom verbaasde dat me nou eigenlijk niet? Gelukkig hadden we toen alles en konden we via de kassa richting huis.

De volgende hindernis was alles in de auto krijgen. Ik had met mijn grote mond gezegd dat ik alles er wel in kreeg en dat dan ook de achterklep gewoon dicht kon. Hoewel ik niks teveel had gezegd, was mijn manier niet de meest handige. Compleet opgevouwen kropen wij samen in de auto en ik wil verder niet meer weten hoe we thuis zijn gekomen. We zijn thuis aangekomen en toen kon het laatste deel van het avontuur beginnen: Het in elkaar zetten van de kast. Na een hoop bloed, zweet en tranen (hoewel ik slechts mocht toekijken hoe hij met de kast stond te worstelen), staat onze nieuwe kast nu in mijn studeerkamer. Ik heb een nieuwe vakkenkast (ik zeg nieuw, omdat mijn oude vakkenkast een verhaal apart is, wat ik jullie voor nu even wil besparen), met 25 nieuw vakken, en ik ben er (ondanks mijn kleine irritaties) verschrikkelijk blij mee! Dat biedt een hoop nieuwe mogelijkheden. Nu de tijd nog vinden om het ding in te richten en verder te gaan met opruimen in huis. En ik wil nog een keertje terug naar Ikea voor wat meer mandjes en zo, maar voorlopig wilde ik eerst even bijkomen van dit Ikea-avontuur!

Ps. Overdrijven is ook een vak, ik weet het…