Negen maanden

De tijd vliegt voorbij. Vandaag is Marcel alweer negen maanden. In februari schreef ik over mijn eerste half jaar als moeder. Ergens lijkt dat alweer een eeuwigheid geleden. Er is alweer zoveel gebeurd in de afgelopen drie maanden. Het is net alsof je hem ziet groeien en alsof hij elke dag weer iets nieuws leert. Dat is fantastisch om te zien.

Kattenkwaad

Allereerst ligt de kleine momenteel het liefst op zijn buik. Zo slaapt hij, zo kruipt hij rond en als het even kan eet hij ook op zijn buik. Dat laatste vind ik niet zo’n heel goed idee, dus ik zet hem toch echt in zijn (wip)stoeltje als hij moet eten. Hij is met 7,5 maand begonnen met tijgeren (kruipen vind ik nog een groot woord voor hoe hij beweegt, maar hij komt vooruit!) Elke dag gaat hij een beetje sneller. Hij probeert zijn buik wel op te tillen van de grond, maar vervolgens snapt hij niet dat hij ook op die manier kan kruipen. Dan gaat hij maar weer liggen. Zelf gaan zitten vindt meneer nog niet echt nodig. Wel probeert hij zich op te trekken aan allerlei randjes. Dat lukt nog niet echt, maar het is wel heel grappig om te zien hoe hij het blijft proberen. Ooit gaat het hem wel lukken.

Hij verkent de wereld dus op zijn buik. Hij kan nu ook echt bezig zijn met zijn speelgoed. Hij pakt dan een blokje, een auto of een boekje en doet er ook echt iets mee. De auto rijdt hij heen en weer, de blokken gooit hij om en voor de rest wordt alles gewoon bekeken. Ook volgt hij ons en de katten overal. Oh ja, en hij haalt kattenkwaad uit. De voerbak van de katten is niet meer veilig en ook de waterbak heeft hij al een paar keer omgegooid. Vervolgens kijkt hij je aan met van die grote ogen. Ik deed niks hoor, mama. Echt niet. Een van zijn lievelingsbezigheden is gitaar spelen met zijn opa. Met zijn kleine vingertjes weet hij al geluid uit de snaren te krijgen en dat is prachtig om te zien.

Een vrolijke driftkikker

Het is nooit meer stil in huis. Marcel is een kleine kletskous. Hij lacht, slaakt kreetjes en kletst aan één stuk door. Een paar maanden geleden waren het geluidjes, maar nu probeert hij echt wel woordjes te vormen. Je kunt er nog niet veel van maken hoor. Ja, af en toe hoor je echt ‘mama’ of ‘papa’. Ook ‘eten’ of ‘Ella’ (Ja, dat is dan Bella, de poes). Of gewoon een hele woordenbrij en dat hij je dan aankijkt met zo’n blik van ‘Je snapt me toch wel mama?’ Natuurlijk schat. Ik wel.

Hij is nog zo klein en tegelijkertijd krijgt hij steeds meer een eigen karakter. Marcel is doorgaans een vrolijk en lief kind, maar het is ook een kleine driftkikker. Hij wil veel meer dan hij kan en als het niet lukt, wordt hij een beetje boos. Ik moet soms echt mijn best doen om niet in de lach te schieten. Hij is tenslotte oprecht gefrustreerd. Dat hij nog klein is en ook echt nog wel even klein mag zijn, lijkt hij niet te begrijpen. Ik merk dat bijvoorbeeld als hij andere kindjes ziet lopen. Marcel mag dan lang zijn, hij is echt nog maar negen maanden. Niemand verwacht van hem dat hij al kan lopen of rennen. Hij denkt daar soms anders over. Dat hij zijn eigen ‘ik’ krijgt, is wel heel gaaf.

En dan het slapen. Het blijft één van de eerste vragen die mensen aan je stellen. Slaapt hij goed door? Ja mensen, Marcel slaapt prima. Hier en daar een keer een uitzondering, zoals toen hij last had van de eerste twee tandjes of als hij zich niet zo lekker voelt. Daar is dan ook een reden voor en dat snappen we helemaal. Normaal gesproken slaapt hij ’s nachts een uur of twaalf/dertien aan één stuk door. Soms zelfs langer. Dat is fijn. Dat is een luxe. Het betekent echter niet dat wij ook goed slapen. Ik heb nog nooit van mijn leven goed doorgeslapen en dat kan ik nu nog steeds niet. Helaas. Kortom, als je mij rond ziet lopen met enorme wallen onder mijn ogen is de kans groot dat mijn kind wel sliep, maar ik niet.

Uiteraard is het fijn dat hij goed slaapt. Hij doet het sowieso heel goed. Hij groeit prima, hij eet goed en het is gewoon een heel fijn kind. Ik vind wel dat we heel veel geluk hebben gehad met Marcel. We hebben echt een hele makkelijke baby gekregen. Mama zijn vind ik nog steeds heel fijn en ik geniet enorm van die kleine.