Marechaussee Museum

De herfst is begonnen en gisteren regende het behoorlijk. Nu doen we in het weekend graag iets gezelligs samen. Naar buiten gaan was niet echt een optie en ik had eerlijk gezegd weinig zin om weer een dag door te brengen in een krijspaleis, dus we gingen op zoek naar een alternatief. We herinnerden ons nog goed dat Marcel het geweldig naar zijn zin had gehad toen we op vakantie naar het brandweer museum gingen. Pel kwam met het idee om naar het Marechaussee Museum te gaan in Buren. Dat klonk als een goed idee.

Het Marechaussee Museum is gevestigd in het voormalig Koninklijk Weeshuis in Buren en het gebouw zelf kent dus ook een rijke geschiedenis. Het weeshuis werd opgericht in 1613. Het museum werd in 1972 geopend. Je kunt er van alles leren over het verleden, het heden en de toekomst van de Marechaussee. De geschiedenis van de Marechaussee gaat helemaal terug tot de oprichting in 1814.

De collectie bevat beeldmateriaal in de vorm van schilderijen, foto’s, video beelden en documenten, maar je ziet er ook de uniformen, wapens, voertuigen en schaalmodellen. Je ziet poppen met uniformen van de marechaussee te voet, te paard, per motor of in groter voertuig. Er wordt aandacht besteed aan alle verschillende taken van de marechaussee. Het leukste is dat er een heleboel dingen zijn die je mag aanraken of vast houden en dat je foto’s kunt maken van jezelf op of in de voertuigen, met bijpassende kleding. Helemaal leuk voor wat oudere kinderen.

Marcel keek echt zijn ogen uit en hij was eigenlijk non stop tegen ons aan het kletsen en naar dingen aan het wijzen. Natuurlijk is hij nog te klein om alles te begrijpen, maar we merken wel dat hij alles gewoon opzuigt als een spons. Het is dan ook net alsof we de wereld een klein beetje kunnen bekijken door zijn ogen. Dat geeft voor mezelf dan weer een extra dimensie aan het bezoeken van een museum.

Het allermooiste waren de motoren, auto’s en grote voertuigen. Wat dat betreft is Marcel een echte jongen. Dat hij in de auto mocht zitten om te sturen was helemaal geweldig en ook de sirenes en zwaailichten vond hij leuk. Toen we de mobilofoon gingen uitproberen, schrok hij wel een beetje. Hij hoorde mama praten, maar hij zag me niet. Dat was even schrikken! Gelukkig was dat ook zo weer over.

De medewerkers van het museum waren erg vriendelijk en behulpzaam. Toen één van hen zag hoe ontzettend de kleine genoot van de twee auto’s op de binnenplaats, nam hij ons (en een paar andere bezoekers) nog even mee naar de dependance verderop in de straat. Hier staan nog meer historische voertuigen, zoals oude motoren maar ook grote pantservoertuigen. Helemaal top natuurlijk, want zo kon de kleine in nog veel meer wagens zitten en eventjes lekker sturen.

Ik denk dat wij nog wel een keertje terug gaan als de kleine wat ouder is, maar voor nu hebben we ook al een leuke ochtend gehad met z’n drieën.