Marcel speelt graag buiten en is al jaren dol op zijn verschillende loopfietsen. Hij kan daar lekker mee racen, maar trekt af en toe ook zijn benen op als hij genoeg vaart heeft, zodat hij even vooruit komt zonder te rennen. Omdat hij dat zo goed doet, kochten we voor zijn derde verjaardag alvast een 14″ kinderfiets met zijwieltjes. We dachten dat hij hier wel groot genoeg voor zou zijn en hoewel hij al wel op de grote fiets kon zitten, snapte hij er echt niets van. We hebben de fiets dus nog even in de schuur gezet.
Toen het weer lente werd, probeerde ik het opnieuw. Misschien lukte het Marcel nu wel. Het trappen op de trappers lukte hem niet. Ik was ervan overtuigd dat hij het wel zou kunnen, maar hij snapte het systeem niet. We probeerden het af en toe, maar zonder succes. Ook de driewieler en de trekker bij opa en oma gebruikte hij als loopfiets, want wat moet je nou toch met een stel trappers?
Sinds Marcel vier is, verrast hij ons dagelijks met nieuwe vaardigheden. Opeens kan hij dingen die hij een week eerder niet kon. Zo lukte het fietsen opeens ook. Hij stapte op en fietste weg. Alsof hij het nooit anders gedaan heeft. Sterker nog, we vragen ons af of hij die zijwieltjes nog lang nodig heeft. Door het racen op zijn loopfiets, heeft hij al geleerd hoe je in balans blijft. Ergens had ik gehoopt dat ik hem op zijn ‘grote-jongens’fiets’ beter bij zou kunnen houden tijdens het wandelen, maar niets is minder waar. Marcel houdt nu eenmaal van snelheid en ook op deze fiets rijdt hij snel voor je uit.
Dit artikel is tot stand gekomen in samenwerking met Fietsen op Fietsen.
Geef een reactie