Na vandaag laten we de maand maart alweer achter ons. Maart was de maand dat ik mijn uitgerekende datum zou bereiken, of juist niet. Het was de maand die voor mijn gevoel helemaal zou draaien om de laatste loodjes van mijn zwangerschap en de geboorte van onze baby. Spoiler: De baby had geen zin om geboren te worden in maart en het wordt een april-kindje. Dat was uiteraard altijd een optie, met 30 maart als uitgerekende datum, maar ik had het zeker niet verwacht. Wat we de rest van de maand deden, lees je in dit maandoverzicht.
Er moest nog van alles gebeuren in huis voordat we echt klaar waren voor de geboorte van de baby. Pel en ik zijn nog een aantal keer bij Ikea geweest en ik bestelde nog wat spullen online. We hebben geschoven met kledingkasten en de laatste klusjes afgerond. Omdat klussen met een peuter in huis wat moeilijk gaat, ging Marcel begin maart een weekendje naar Landal Aelderholt met opa en oma. Zo hadden wij onze handen vrij en had hij een leuk weekend.
Maart roert zijn staart. Dat was dit jaar wel weer duidelijk. Het weerbericht wisselde steeds en er was af en toe weinig van te maken. Ik kijk elk jaar enorm uit naar de lente, dus dat het even lekker weer was, vond ik super fijn. De kou erna was minder leuk. Na het lente- en winterweer kwam de lente gelukkig weer terug. Dat fijne zonnetje zorgt er in ieder geval voor dat zowel Marcel als ik weer graag naar buiten gaan. Ik kon niet echt hele actieve dingen doen, maar we zijn wel samen naar Geertje’s Hoeve geweest, hebben wat in de buurt van ons huis gewandeld (gelukkig zit er een parkje met een kinderboerderij om de hoek!) en Marcel heeft lekker in onze tuin gespeeld terwijl ik in het zonnetje zat.
We gingen niet alleen lopend naar buiten toe. Ik haalde ook mijn fiets weer eens uit de schuur. Deze had ik in februari laten maken, maar ik had er nog niet op gefietst. Inmiddels ben ik, ondanks mijn dikke buik, twee keer op pad geweest met mijn fiets. Een keer met Marcel en een keer zonder.
Vorige maand is Marcel gestart op de peuterspeelzaal. De eerste paar keer ging het wegbrengen super goed, maar de laatste tijd vindt hij het wel wat moeilijk om afscheid te nemen aan het begin. Gelukkig nemen de juffen het van ons over en draait hij dan ook snel weer bij. We krijgen elke week leuke foto’s waar op te zien is dat hij lekker speelt, alleen of met andere kinderen. Ook heeft hij zijn eerste knutselwerkjes gemaakt en mee naar huis genomen. Het is mooi om te zien hoe snel hij weer nieuwe woorden en dingen oppikt. Zo wil hij tegenwoordig graag dansen als hij muziek hoort en worden zijn zinnen steeds langer. Toch moet Marcel ook wennen. Hij deed al heel lang geen middagdutje meer en dat ging prima, maar deze nieuwe mijlpaal heeft wel invloed op zijn slaapritme. ’s Avonds is hij soms langer wakker, na een drukke dag is hij soms onrustig en zo heel af en toe valt hij zelfs overdag in slaap in de auto of op de bank. Dat geeft niets, hij mag van mij best een dutje doen ’s middags. Het was meer dat hij dat zelf nooit meer wilde. Nu laat ik het dus lekker aan hem over, dat werkt ook het beste.
Ik moest het rustiger aan doen van de verloskundige in verband met mijn hoge bloeddruk en de laatste loodjes van de zwangerschap. Dat lukte me eigenlijk niet meer zo goed. Toen ik de 39 weken bereikte, was mijn bloeddruk gelukkig gedaald en daarom vond ik het tijd om nog even wat dingen op te pakken. Zo ging ik voor het eerst sinds september weer eens naar de kapper, want dat was echt wel nodig. Ook ben ik met de mannen de stad in geweest. We hebben zomerkleren gekocht voor Marcel en zijn lekker gaan lunchen met z’n drietjes. Nu kan het nog, straks zit ik waarschijnlijk een tijdje binnen om bij te komen van de bevalling.
De lente is begonnen en Pasen staat voor de deur. We hebben nu tenminste een echte woonkamer plus Marcel is zich (door de peuterspeelzaal en zijn leeftijd) meer bewust van de seizoenen en feestdagen. Daarom kocht ik voor het eerst een Paastak en paasversiering. Hij vindt het prachtig.
Zwanger zijn wordt steeds zwaarder. Ik schreef eerder deze maand al een update over het derde trimester. Gisteren heb ik de uitgerekende datum bereikt, maar er is nog steeds geen baby. Omdat ik wel veel last heb van oefenweeën en harde buiken en ik niet meer zo goed kan slapen, mocht ik een nachtje in het ziekenhuis blijven slapen. Na sedatie heb ik prima geslapen, maar de volgende ochtend was het wel even spannend. Voor en na de prik wordt er een ctg gemaakt om te kijken hoe het gaat me de baby. Helaas had de kleine man die ochtend wat opstartproblemen en kon niet goed bepaald worden of hij het nog wel naar zijn zin had in mijn buik of dat hij stress had. Ik heb gisteren in totaal zes uur aan de ctg gezeten en uiteindelijk werd besloten dat het toch wel goed ging en dat ik gewoon naar huis mocht. Ik was wel geschrokken. Ik hoop dat hij snel geboren wordt, zodat ik hem veilig in mijn armen kan sluiten. Het heeft nu lang genoeg geduurd.
We sluiten de maand af met familie. Eigenlijk kan ik niet zoveel meer, maar het lentezonnetje schijnt en ik merk nog weinig van een bevalling, dus we gaan er maar even op uit. Vluchttassen in de kofferbak. Wat is het ergste dat er kan gebeuren? Dat de baby komt? Dat willen we graag. Vanmiddag hebben we bij mijn ouders geluncht op de camping. Zo konden we meteen de nieuwe veranda zien en kijken wat ze tot nu toe hebben gedaan aan de tuin. Nu zijn we onderweg naar de ouders van Pel. Zijn moeder vier vandaag haar verjaardag. We gaan daar eten en dan zien we wel hoe laat we het maken.
Ik las deze maand de volgende boeken:
- To all the boys I’ve loved before – Jenny Han
- Krijg nou tieten! – Claudia de Breij
- Een-nul voor de autisten – Karlijn Stoffels
Geef een reactie