Lustrumreunie

Dit weekend vierde mijn oude middelbare school, het Utrechts Stedelijk Gymnasium, haar 54e lustrum. Ik wist wel dat de lustrumreunie dit jaar zou zijn, maar ik was niet echt van plan te gaan. Vrijdagavond kwam het ter sprake tijdens een etentje met de familie. Mijn broer en zijn vriendin zaten op dezelfde school. Zij hebben elkaar daar 11 jaar geleden leren kennen. Ik heb het niet altijd even goed naar mijn zin gehad op deze school en er zijn veel mensen die ik nooit meer hoef te zien, maar ergens was ik wel nieuwsgierig naar hoe het nieuwe gebouw eruit zou zien en of ik bekenden tegen zou komen. Ik zag online dat je ook langs mocht komen als je je niet had aangemeld, dus ik besloot er een nachtje over te slapen.

Op zaterdagochtend bood Huib aan om me weg te brengen en me weer op te halen als ik geen zin meer had. Ik besloot te gaan. Toen ik het gebouw binnen liep, zag ik meteen één van mijn favoriete docenten van vroeger. Meneer Visser. Hij is echt een begrip voor iedereen die bij mij op school gezeten heeft. Hij gaf Latijn en Grieks. Hij ging met pensioen tijdens mijn tijd op school, maar is nog steeds erg betrokken bij de school en dat vond ik leuk om te horen. Ik kwam verder weinig mensen tegen die ik nog ken uit mijn eigen schooltijd, maar ik heb wel een boel docenten gesproken van vroeger.

Ik ben niet de hele middag gebleven, maar ik ben wel blij dat ik ben gegaan. Het heeft me aan het denken gezet. Mijn schooltijd heb ik op een bepaalde manier beleefd en het is wel apart om te horen hoe dit voor de docenten geweest is. Eigenlijk hebben we met elkaar veel meegemaakt en ik heb daar nooit bij stil gestaan. Tijdens mijn middelbare schooltijd zat ik slecht in mijn vel, wist ik niet goed wat ik wilde met mijn leven en ik was zo af en toe ook echt depressief. Er zijn echt docenten die zich nog steeds afvragen hoe het met mij gaat. Dat had ik niet verwacht. Het is erg fijn om nu te kunnen vertellen dat het goed met me gaat, dat ik op mijn manier mijn weg wel gevonden heb in het leven. Ik heb me nooit goed kunnen voegen in het schoolse leven op het gymnasium, want ik was geen standaard tiener, maar ook ik ben uiteindelijk op mijn pootjes terecht gekomen.