Kreta – deel 2

Vanaf woensdagochtend hadden we een Citroen C3 gehuurd, zodat we op ons eigen tempo het eiland konden verkennen. De georganiseerde activiteiten gingen allemaal naar verschillende plekken toe op één dag, waardoor je een behoorlijke tijd onderweg was. Dat zag ik niet zo zitten. We wisten precies wat we wel en niet wilden zien en dus was een auto veel makkelijker. We reden eerst in de richting van Heraklion. Auto rijden op Kreta is even wennen. Om te beginnen heb je de borden langs de weg. Er is eerst een bord met de plaatsnamen in het Grieks en dan honderd meter verderop staan de namen geschreven zoals wij ze herkennen. Ik heb op de middelbare school wel wat Grieks gehad, maar als je met 100 km per uur langs zo’n bord raast, is dat lezen nog niet zo gemakkelijk. Gelukkig kwamen we vrij snel op onze bestemming aan en reden we in één keer goed. En dat zonder navigatie.

De eerste stop was Knossos. Het is onvoorstelbaar dat je daar op de plek loopt waar vermoedelijk zo’n 4000 jaar geleden voor het eerst gebouwd is. Een deel ervan is inmiddels hersteld en ze zijn nog steeds bezig. Helaas was het museum met de opgravingen gesloten. Het was evengoed ontzettend mooi om te zien. Wel was ik blij dat we er vroeg waren, want het werd ’s middags erg heet en het was er in de ochtend nog relatief rustig. Toen wij vertrokken kwamen er hele stromen mensen aan. Voor de lunch reden we richting Heraklion zelf. Daar parkeerden we de auto, kochten we een broodje en wat te drinken en daarmee liepen we richting de haven waar we het Venetiaans fort wilden zien. Hier hebben we snel wat foto’s genomen en daarna zijn we de auto weer in gestapt. Het werd te warm, en dus zijn we ’s middags lekker gaan zwemmen.

De volgende ochtend zaten we vroeg in de auto richting Spinalonga. Met een boot zijn we naar het eiland gevaren. Op dit eiland staat wederom een Venetiaans fort, maar het was ook de plek waar in de eerste helft van de 20e eeuw een leprozenkolonie gevestigd was. Ik vond het indrukwekkend om daar rond te lopen. Op de terugweg wilde de kapitein van onze boot om het eiland varen zodat we het van alle kanten konden zien. Helaas ging dat mis. De boot kreeg pech en we bleven drijven. Dit gaf ons wel de kans om nog even rustig foto’s te maken. Ik vond het ook wel wat hebben, want ik zat lekker te kletsen over literatuur met een Engelse mevrouw, had water bij de hand en we zaten in de schaduw. Gelukkig kwam er na een paar minuten een tweede boot aan varen en konden we overstappen en dus hoefde er niemand in paniek te raken. Terug op het vaste land hebben we lunch gekocht in de supermarkt en we zijn via het stadje Agios Nikolaos weer terug gereden naar Stalis.

De meeste avonden brachten we deze week door bij het Ethnic Café tegenover ons hotel. Ze hadden lekkere bankjes staan op het terras en ik vond de kleuren die ze gebruikten erg leuk, daar houd ik wel van. Een ander pluspunt was de televisie waar ze iedere avond het EK voetbal lieten zien. En de barman en barvrouw waren gezellige mensen. Het was erg leuk om met toeristen uit verschillende landen naar het voetbal te kijken. Iedere avond was er iemand anders die voor zijn eigen team kon juichen. H. kocht een Grieks voetbal shirt en ik had ook een blauw/wit shirt meegenomen zodat we ook Griekenland konden aanmoedigen. Toen het Griekse team door bleek te gaan naar de volgende ronde, was het ook een feestje in het dorp. De Grieken kwamen voorbij in de auto, op de scooter en gewoon rennend, met vlaggen in de hand en luid toeterend. Erg leuk om mee te maken!

De laatste twee dagen van de vakantie maakten we geen plannen. In plaats daarvan kwam ik eindelijk aan het lezen van mijn boek toe, bij het zwembad. Het doel van de vakantie was uitrusten, maar we wilden toch ook zo veel mogelijk zien. Het hele eiland bekijken in een week is geen optie, dus we hebben besloten gewoon nog eens terug te gaan. En met die gedachte namen we op zondag afscheid van Kreta.