Kitty Update

Vijf weken geleden schreef ik dat het niet zo goed gaat met onze Kitty. Ik had gepland om vandaag een update te schrijven, met het idee dat alles na de behandeling goed zou gaan met haar. Helaas is dit niet het geval. Toch vind ik het tijd worden voor een korte update.

Twee dagen na de onderzoeken kreeg Kitty haar eerste vitamine B12 injectie. Daarnaast kregen we speciaal voer mee en een prednison kuur. We begonnen met de medicijnen en hoopten dat het snel beter zou gaan. Ik zag wel dat Kitty extra veel honger had, maar dit is normaal met de medicijnen. Toch bleek het ook effect te hebben op haar gewicht, want toen we na een week terug kwamen bij de dierenarts voor haar tweede vitamine B12 injectie, was Kitty alweer 4 ons aangekomen. Dat was veel meer dan de dierenarts verwacht had. Dat betekende wel dat we meteen mochten beginnen met het afbouwen van de prednison. Die hoefde ze vanaf dat moment nog maar om de dag te slikken.

De eerste week kwam Kitty meteen 4 ons aan. Eigenlijk was dit wel een beetje veel. Gelukkig denkt haar lijf er net zo over. De weken erna kwam ze wel aan, maar niet meer zo snel. Dat is beter voor haar. Wel zagen we nog steeds een stijgende lijn in haar gewicht. Tot vorige week donderdag zagen we eigenlijk alleen maar vooruitgang. Het leek er dus op dat ze er weer helemaal bovenop zou komen door de kuur en de vitaminen. Toch ging het dit weekend opeens weer achteruit.

Eerst viel het niet echt op, maar ik kwam er achter dat ze minder ging eten en dat ze weer misselijk was. Ook in de kattenbak liet ze weer sporen achter waar uit bleek dat ze niet lekker in haar vel zat. Dinsdag belde ik de dierenarts op met de vraag of ik alvast iets kon doen, bijvoorbeeld door de dosering van de prednison aan te passen. Ik mocht deze ophogen en kreeg een medicijn mee tegen de misselijkheid. We hoopten dat het daarna weer goed zou gaan.

Vandaag had ik de laatste afspraak van de behandeling staan. Daarna zouden we alles langzaam af gaan bouwen. Wat ik dacht te zien, klopte ook. Kitty was ruim 100 gram afgevallen ten opzichte van de week ervoor. Het is natuurlijk niet duidelijk of ze dinsdag nog lichter was, maar het was in elk geval niet wat de dierenarts en ik hadden willen zien. Wat ook opviel, was dat Kitty erg rustig was. Normaal gesproken is het een pittige tante en de dierenarts heeft niet voor niets in dikke, rode letters ‘pas op!’ in zijn dossier staan. Het is letterlijk geen katje om zonder handschoenen aan te pakken. Vandaag liet ze echter alles toe. Dat was voor mij de druppel.

We besloten haar op te laten nemen ter observatie. Ze mocht meteen blijven en dan zou de dierenarts haar nogmaals goed onderzoeken. Ze zouden nog een keer kijken naar de bloedwaarden en kijken of ze haar wel konden laten eten.

Morgen word ik gebeld en dan bespreken we wat we nu verder gaan doen. Ik heb geen idee wat ik kan verwachten. Het klinkt in elk geval niet zo goed allemaal. Tot nu toe knapte ze elke keer snel op, maar deze keer is het allemaal wat heftiger. Iets wat ik ook heel sneu vind voor Kitty zelf. Ik kan me namelijk niet voorstellen dat zij zich echt lekker voelt.