Kittens in nood

Vorige week schreef ik dat we de kittens voor het eerst buiten hadden laten spelen en dat het goed ging. Vanaf dat moment liet ik ze af en toe in de tuin. Dit ging een paar dagen goed, maar daarna begonnen ze toch streken uit te halen. Inmiddels hebben de kittens dus huisarrest.

Waar is Mike?

Dinsdagmiddag moest ik Marcel ophalen. Chester kwam naar binnen toen ik hem riep, maar Mike zag ik nergens. We besloten het kattenluikje van het slot te halen en gewoon te gaan doen wat we moesten doen. Hij zou zo wel weer terug komen. Toen we thuis kwamen, zag ik Chester binnen, maar er was nog altijd geen spoor van Mike. Nu slaapt Mike graag op zolder, dus ik was niet meteen ongerust. Hij zou later wel tevoorschijn komen als hij honger had. Toen we ’s avonds nog niets van hem hadden gezien, zijn we toch maar even in de tuin gaan kijken. Daar hoorden we hem wil miauwen. In eerste instantie dacht ik dat hij bij de verkeerde deur zat te miauwen, maar al snel leek het geluid van boven te komen. Hij was toch niet in die hoge conifeer geklommen? Jawel, meneer zat dus boven ons en kon of durfde niet meer zelf naar beneden. We stonden even te kijken hoe we dat konden aanpakken. Uiteindelijk lukte het met een goede zaklamp en wat aanmoediging van Pel, de buurman en mij om hem uit de boom te lokken. We gaven de kittens daarna 36 uur huisarrest.

Niet wéér!

Donderdag was het lekker weer. Ik stond vlees en groenten te snijden voor in de slowcooker en wilde de kittens uit de keuken hebben. De achterdeur ging open en ze renden naar buiten en…. ja hoor, Mike sprong direct terug de boom in. Dat meen je niet! Ik dacht dit wordt niks. Hij klom een beetje op en neer en miauwde wat, maar leek zich verder wel te redden. Prima dan, ga je gang maar. Helaas riep hij Chester ook de boom in en dát was dus een ander verhaal. Chester klom naar Mike toe, maar durfde er eigenlijk niet meer uit. Mike bleef op en neer klimmen en op een gegeven moment zaten ze samen in het topje van de boom. Vervolgens klom Mike de boom uit en kwam binnen eten. Hij kon daarna uiteraard binnen blijven, want ik was inmiddels wel klaar met de kittens en de conifeer. Nu moest Chester er nog uit en daarna zou de achterdeur dus voorlopig dicht blijven. De vraag was alleen hoe we Chester uit de conifeer konden krijgen, want die boom is wel een metertje of 10 hoog en hij zat helemaal boven in. Ik besloot hem nog een uur de tijd te geven en dan de brandweer te bellen.

Chester kwam niet uit de boom en de brandweer kon ook nog niets doen. De brandweer moet helaas 24 uur wachten voor ze een kat uit een boom mogen bevrijden. Dat snap ik op zich wel, want Mike kon er ook zelf uit en kittens zijn nu eenmaal een beetje gek. Ik kreeg als tip om iets lekkers onder de boom te zetten in de hoop dat Chester honger zou krijgen en verder konden ze niets doen. We konden de dierenambulance bellen, maar ja, wat konden die dan doen? Wij vonden het best wel sneu voor Chester. We leenden een ladder van één van onze buren en Pel klom een eind de boom in. Al snel werd duidelijk dat dit niet ging lukken. De boom was half verrot en de takken niet sterk genoeg. Het zou veel te gevaarlijk zijn om er zelf in te klimmen. Dan zat er toch niets anders op dan afwachten.

En toen kwam de regen

’s Avonds begon het te regenen. Ik stuurde een appje naar een kennis die bij de dierenambulance werkt of zij nog tips had. Helaas had ze die niet, maar ze zei dat ik best nog een keertje kon bellen met de brandweer. Dat deed ik. Deze meneer vond het wel heel zielig met dit weer (en ook wel gevaarlijk, want die hoge boom ging door de wind helemaal heen en weer!) Hij moest even overleggen en zou me terug bellen. Gelukkig deed hij dat snel en hij had goed nieuws. Hij mocht de ladderwagen naar ons toe sturen. Dan zouden ze kijken waar de boom stond en of ze daar bij konden komen. Er ging eindelijk iets gebeuren.

Gelukkig ligt er een weg achter ons huis, omdat daar de garageboxen zijn van onze straat. Er staan alleen ook auto’s, busjes en aanhangers achter en het was dus even de vraag of de ladderwagen wel bij onze tuin kon komen. Dat lukte gelukkig wel. Ik had die middag een foto gemaakt toen Chester zijn koppie liet zien tussen de takken en daarom wisten we ook hoe hoog hij ongeveer zat. De brandweermannen hadden hem dus snel gevonden en gevangen. Chester zat niet vast in de boom, maar was volgens de brandweerman echt doodsbang geweest en had niet durven bewegen. Ik was in elk geval blij dat hij weer beneden was en dat ik hem mee naar binnen kon nemen. En die achterdeur? Die blijft voorlopig dicht.