Inleveren & afscheid nemen

Over het algemeen voelt het lekker om dingen af te ronden. Voor mijn studie bijvoorbeeld. Zo leverde ik van de week mijn essay in voor interne communicatie en daarmee had ik weer een blok afgerond. De cijfers moet ik nog afwachten, maar voor mij voelt dit al als een stapje dichterbij afstuderen. Dat voelt goed. Ik kan niet wachten tot ik straks mijn diploma gehaald heb.

Op een ander vlak heb ik deze week ook iets afgerond, en dat was minder fijn. Afgelopen dinsdag had ik in het ziekenhuis mijn histamine provocatie voor mijn neus. Dit zou een laatste poging zijn voor de allergoloog om te kijken of ik een allergie zou hebben. De test was vermoeiend en vervelend, maar ik ‘zakte’ er toch voor. Ik had niet geniesd, mijn ogen waren niet rood en dat beetje gekriebel en gesnotter zou iedereen gehad hebben als er troep in zijn neus gespoten zou worden. H. was mee en hij had wel geniesd. Ik heb mezelf dus wel teleurgesteld. Elke dag nies ik wel een paar keer, en nu kwam er niks.  Dat ik geen allergie heb, vind ik niet zo erg, maar dit betekent dat de allergoloog wel bij de diagnose blijft die zij eerder stelde. Ik heb last van a-specifieke hyperreactiviteit van de luchtwegen. En nu? Nu heb ik afscheid genomen van de allergoloog en ben ik definitief verhuisd naar de KNO-arts.

Deze week heb ik nog een CT-scan gehad in het ziekenhuis en mijn astma-medicatie is veranderd. Ik heb eind november weer een afspraak bij de KNO-arts. Zij gaat kijken of ik geopereerd kan worden zodat ik meer lucht krijg en dan zou dat ook invloed moeten hebben op dat verkouden zijn. En mijn nieuwe medicatie zou een positieve invloed kunnen hebben op mijn schorre stem. We wachten het maar weer af. Het voelt voor mij alleen alsof ik van alles heb laten testen en dat er wel van alles is uitgesloten, maar dat ik nog steeds niet goed weet wat er nu wél is.