Ik trap even op de rem

Het is stil op mijn blog. Niet omdat ik niets te vertellen heb, maar omdat ik er de woorden niet voor kan vinden. Mijn energie is op, de batterijen zijn leeg en het wordt tijd om op de rem te trappen en mezelf weer op te laden. En dat is nu net iets wat tijdens een lockdown lastig is. In plaats van bezig zijn met mezelf en wat ik nodig heb, ren ik rond als een kip zonder kop en houd ik me bezig met thuisonderwijs, het regelen van noodopvang, het huishouden en alles wat er nog meer moet gebeuren. Dat geldt natuurlijk voor ons allemaal. Voor bloggen is dan soms even geen ruimte en geen zin.

Meer naar buiten

Afgelopen week merkte ik aan mezelf dat ik het slecht vol kan houden. Ik heb tijd voor mezelf nodig en misschien ook wel hulp bij wat dingen. Mijn hoofd en lijf geven echt aan dat het even genoeg is geweest. Ik vroeg hulp aan familie en school en gelukkig zijn er wel mogelijkheden om het allemaal iets lichter te maken. Toch was het nog niet genoeg. Ik slaap slecht, heb nachtmerries en lig veel te piekeren. Er zijn zoveel gedachten en emoties die ik niet wil voelen. Gisteren belde ik onze huisarts op en ze maakte een afspraak voor me bij mij de praktijkondersteuner, zodat ik met haar uit kan gaan zoeken wat het is wat ik nu nodig heb om door te kunnen gaan. Het was best een opluchting dat dit al zo snel kan. Verder vertelde ze me dat ik meer naar buiten moet gaan en dat wandelen goed voor je is. Wat is het toch altijd met dat wandelen als je je niet goed voelt? Alsof een wandeling al je problemen in één keer oplost.

Dance it out

Overigens heb ik wel naar de huisarts geluisterd en ik heb een rondje door de wijk gewandeld met muziek in mijn oren. Ik speelde wat Ingress. Eenmaal binnen had ik het vooral koud, maar de muziek was fijn. Ik besloot door de kamer en keuken te gaan dansen tijdens het koken. Je weet wel, dance it out, net als in Grey’s Anatomy, maar dan zonder bff, want ja, we zitten nog steeds in een lockdown. Het dansen hielp wel om weer wat meer energie te krijgen dus dat was lekker. Het eten trouwens ook!

Schrijven is fijn

Gelukkig zijn er ook altijd positieve dingen om je op te focussen. Ik lees graag en wil daar meer tijd voor maken, maar schrijven is ook fijn. Zo probeer ik tijd te maken om kaartjes te schrijven om iemand een hart onder de riem te steken of te feliciteren. Dat is leuk om te doen. Ik doe mee met verschillende swaps, omdat het ontzettend leuk is om pakjes in te pakken voor iemand anders, maar ook omdat het fijn is om cadeautjes te krijgen. Ook ligt er nog post op me te wachten van penvriendinnen. Brieven schrijven maakt mijn hoofd leger, dus dat wil ik zeker meer gaan doen de komende tijd. En als ik dan toch aan het schrijven ben, kan ik natuurlijk ook proberen om weer wat meer aandacht te besteden aan het bloggen.

Zelfzorg

Ik moet echt een manier gaan vinden om meer aandacht te besteden aan mezelf. Ik zal toch maar proberen om af en toe te gaan wandelen (o mensen waar blijft de lente dan, want ik haat kou!) Ook kreeg ik in mijn swaps verschillende verzorgingsproducten waarmee ik mezelf even terug kan trekken in de badkamer. Ik hoef er alleen tijd voor te maken. En ja, daar ben ik dus heel erg slecht in. Dat geldt ook voor eten maken voor mezelf. Ik maak ’s morgens eten voor de jongens en vergeet mezelf, tot ik tegen een uur of elf bijna omval en me bedenk dat het best handig is zelf ook wat te eten. De afgelopen dagen at ik yoghurt en maakte ik smoothies, dat is al een betere start van de dag en ik ga proberen om dat vast te houden.

Kortom, de komende weken ben ik even in ‘gevecht’ met mezelf en mijn demonen in de hoop dat ik binnenkort kan zeggen dat ik weer beter in mijn vel zit. Dus mochten jullie me online even missen, dan hoop ik dat het me gelukt is een moment voor mezelf te pakken.