Hoe moeilijk kan een keuze zijn

Politiek is een onderwerp waar ik me normaal gesproken niet aan waag. Zeker niet op mijn blog. Toch is het deze week een onderwerp waar het veel over gaat. Dat is vast niet alleen het geval in mijn omgeving. Er wordt af en toe aan me gevraagd of ik al weet waar ik op ga stemmen en er komen stukjes uit een debat ter sprake bij een kop koffie. Dat leidt op zich tot interessante discussies. Toch weet ik ondanks al deze gesprekken zelf nog steeds niet waar ik op wil gaan stemmen deze keer.

In de afgelopen jaren wist ik wel ongeveer op welke partij ik wilde stemmen. Als ik de stemwijzer invulde, kwamen daar dan ook partijen uit die ik al in gedachte had. Het was meer een bevestiging van wat ik al wist, maar dat gaf me toch altijd wel het gevoel dat ik een goede keuze maakte voor mezelf. Deze keer kwam ik erachter dat dit andersom ook werkt. Op dit moment heb ik geen idee op welke partij ik wil stemmen. Dat heeft verschillende redenen.Mijn broer vroeg me of ik soms twijfelde tussen of ik voor mezelf moest kiezen of voor Nederland. Hij sloeg de spijker op zijn kop. Natuurlijk weet ik nog steeds wat ik zou willen voor mezelf, maar voor het eerst heb ik het gevoel dat er meer is dan dat. Het voelt voor mij alsof de verantwoording deze keer groter is dan andere jaren. Er ligt op dit moment een ‘probleem’ op tafel in de vorm van een financiële crisis die opgelost moet worden. Ik zou niet weten hoe we dat zouden moeten doen. Enerzijds ben ik blij dat die verantwoording niet direct op mijn schouders ligt, vooral omdat ik wel begrijp dat je hiermee altijd mensen raakt, hoe goed je het ook wil doen. Aan de andere kant ligt die verantwoording voor een deel ook bij mij, omdat ik een keuze mag maken om mijn stem te geven aan een partij. In hoeverre gaat het er deze keer om wat ik fijn zou vinden?

Een hulpmiddel als de stemwijzer is dus niet behulpzaam als je zelf een beetje in de war bent. Ik vind de stellingen op bepaalde punten niet duidelijk of juist heel zwart-wit. Bij een aantal ervan denk ik “ja, maar…” en dan zou ik voor beide opties iets kunnen zeggen. De uitslag kwam er dan ook op neer dat ik het met alle partijen evenveel eens was. Of dat ik het met allemaal evenveel oneens ben. De partij waar ik de laatste drie keer op stemde, stond in eerste instantie wel weer bovenaan in mijn rijtje. Wanneer ik die stellingen waar ik over twijfel omdraai, draait het rijtje zich helemaal om. Hieruit kan ik toch de conclusie trekken dat de stemwijzer alleen maar iets kan doen met de informatie die je er zelf instopt. Als je het zelf niet goed weet, dan komt er ook geen zinnig antwoord uit. Het geeft des te meer aan dat ik helemaal niet weet met wie ik het eens moet zijn en welke onderwerpen daarin de grootste rol spelen. En meer dan dat. In wie zie ik de politiek leider waar de situatie op dit moment zo hard om schreeuwt? Eigenlijk ben ik van geen van hen echt overtuigd. Ik ga de komende dagen dus goed nadenken en me meer dan anders verdiepen in de verkiezingsprogramma’s van de partijen die me aanspreken.