Herinneringen aan de basisschool

Tijdens het inpakken kwam ik een heleboel spullen van vroeger tegen. In de kast lagen onder andere diploma’s, certificaten en ook mijn rapporten van vroeger. Het is best leuk om terug te blikken op vroeger. Ik moest wel heel hard lachen om de opmerkingen die mijn juffen op de basisschool in mijn rapportboekjes schreven. Die teksten gaan echt over mij en sommige dingen zijn nog steeds herkenbaar.

Opmerkingen van mijn juffen

• Het lezen van nieuwe woorden gaat haar gemakkelijk af. Lezen gaat snel vooruit;
• De inzet van Roxanne is afhankelijk van het onderwerp of de techniek;
• Als Roxanne het niet leuk vindt, is dit terug te zien aan de resultaten;
• Nieuwe leerstof is geen probleem, maar als ze het niet leuk vindt, doet ze het niet;
• Geef niet te snel op en geloof in jezelf.
• Roxanne heeft soms rigoureuze oplossingen.
• Roxanne weet soms niet wat ze met haar klasgenoten aan moet.

Mijn herinneringen aan die tijd

Ik vond de basisschool niet leuk. Lezen vond ik heerlijk om te doen en ik vond het niet erg om te leren, maar ik vond eigenlijk niet de aansluiting bij mijn klasgenoten die zij onderling wel hadden. Hierdoor had ik vaak ruzie en gedroeg ik me erg dwars. Dit had dan weer straf en nablijven als gevolg. Aan het einde van de basisschool werd ik zelfs behoorlijk gepest. Ik was een slimme meid die het liefst met haar neus in de boeken zat. Dat maakte me anders dan de rest. Anders gaat er bij kinderen blijkbaar niet in. Het idee dat je voor je lol een boek las, ging er kennelijk bij de rest van de kinderen niet in.

Toch was niet alles stom. Ik heb wel leuke herinneringen aan mijn juf van groep 6/7. Zij zorgde ervoor dat wij als klas een aantal keer een musical mochten opvoeren. Helaas kreeg ik nooit de rol die ik wilde, maar het mee doen was al super. In groep 8 kreeg ik bij de eindmusical wel de hoofdrol. Dit zorgde overigens in een flinke piek in het pestgedrag van mijn klasgenoten, zo heftig dat mijn ouders me voor de laatste maand van school hadden willen halen, maar ik was een doorzetter. Het was jaloezie! Zij hadden daar zelf willen staan. Alleen daarom wilde ik die laatste maand al afmaken. Dat heb ik dus gedaan.

Uiteindelijk was ik wel blij dat we na de basisschool naar Houten verhuisden. Dan kon ik tenminste een nieuwe start maken op een school in Utrecht, waar ik maar één oud klasgenootje tegen zou komen. Dat klonk leuker dan de school in het dorp waar zo’n beetje de hele klas naartoe zou gaan.