Films kijken in 3D zonder hoofdpijn te krijgen

De eerste keer dat ik een film zag in 3D was in Finland. We keken daar The Hobbit, meteen een lange zit. Ik ben al niet gewend aan een bril. De combinatie van überhaupt een bril dragen, drie uur lang een bril dragen én een 3D-film zorgden bij mij voor een flinke hoofdpijn. Ik werd er niet blij van en besloot om voorlopig geen 3D-films meer te kijken.

Toch is dat lastig. Veel nieuwe films worden niet meer in 2D getoond en je loopt toch dingen mis. Een aantal weken geleden besloot ik het dus opnieuw te proberen. Ik ging met Huib naar Captain America: Civil War. Wederom was het een drama. Ik merkte al na een paar minuten dat ik de ondertiteling niet kon lezen. Op zich heb ik die niet nodig, maar als het er wel staat, is het storend wanneer je het niet scherp kunt stellen met je ogen. Ik had na de film weer hoofdpijn.

Huib en ik hadden het erover en bedachten een oplossing. Ik weet natuurlijk sinds een paar maanden dat mijn linkeroog moeite heeft met focussen op dingen. Zou dit invloed hebben op het kijken van een film? Thuis zet ik mijn bril vaak af in de avond, dus ik kijk eigenlijk altijd zonder bril naar de televisie. De volgende stap was dus het kijken van een film met twee brillen op. Ik zou de 3D-bril over mijn eigen bril heen dragen om te kijken of dat zou helpen.

Afgelopen zondag heb ik dit getest. Het werkte! Ik keek met een vriendin naar Alice Through The Looking Glass en droeg tijdens de film twee brillen. Het werkte, want ik zag alles haarscherp. Ik heb de hele film niet aan mijn bril gezeten en ik heb hem niet af hoeven zetten tussendoor. Na de film had ik geen hoofdpijn. Dat durf ik wel een succes te noemen.

Ik heb nog een kleine kanttekening. Alice keek ik aan het eind van de ochtend. Dat geeft natuurlijk geen garantie voor een film in de avond. Wellicht dat ik het dus nog één keer moet testen voor ik het zeker weet, maar voor de rest heb ik er wel een goed gevoel over. Ik heb eindelijk een manier gevonden om ook naar 3D-films te kunnen gaan.